Interviews    

Interview Inge Woudboer: voeding  klik hier

3 februari 2025

Egon Kracht - 6 december 2024

Jeugd en opleiding
De liefde voor muziek zat er bij Egon al vroeg in dankzij de zeer muzikale familie waarin hij is geboren. In eerste instantie werd deze liefde aangewakkerd door de gigantische en zeer gevarieerde (klassiek, jazz, pop, enz.) platencollectie van zijn vader, er werd thuis altijd muziek gedraaid. Toen Egons jongste broer op de basisschool zat begon zijn moeder een managementbureau, ze hielp met name jazz muzikanten met het opmaken van contracten, de publiciteit en het boeken van concerten in het Witte Tejater in IJmuiden waar het gezin destijds woonde. Een verre oom van Egon, Johan Kracht, was als eerste violist verbonden aan het Concertgebouworkest. Toen Egon een jaar of 10 was vroeg zijn moeder hem of hij het niet leuk zou vinden om een muziekinstrument te bespelen, hij had daar nooit eerder bij stilgestaan, het was niet eens bij hem opgekomen, maar hij dacht toen wel waarom heb je dat niet eerder gezegd? Op die leeftijd ben je eigenlijk al te oud voor de algemene muzikale vorming op de muziekschool, maar de directeur zorgde ervoor dat hij zich toch kon inschrijven en na een jaar mocht hij een instrument uitkiezen, out of the blue koos Egon op 10-jarige leeftijd voor de contrabas. Het toeval wil dat er op de muziekschool in Beverwijk, waar het gezin toen woonde, een docent contrabasles gaf, wat voor een provinciestad best uniek is. Volgens zijn moeder was Egon tijdens de schoolvakanties van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat alleen maar aan het musiceren en soms ook muziek aan het schrijven. Op de middelbare school werden grootse toneeluitvoeringen georganiseerd in het Kennemer Theater in Beverwijk en daar deed Egon enthousiast aan mee als musicus.

foto aangeleverd - fotograaf Sanne Schouwink

Jazz
Na de middelbare school was het eindelijk zover dat de muziekstudie voortgezet kon worden aan het Sweelinck Conservatorium in Amsterdam. Op de muziekschool werd Egon klassiek gevormd, wat betekent dat de contrabas met een strijkstok wordt bespeeld. Doordat zijn moeder veel jazz concerten organiseerde en hij als kind vaak met haar meeging naar die concerten was hij, toen hij eenmaal contrabas ging spelen, al bezig met de jazzmuziek, hier wordt juist geplukt en niet gestreken. Omdat hij  door te leren strijken een klassieke basistechniek had geleerd, was dit zeker een meerwaarde in het spelen van jazzmuziek.

Jazz is een bepaalde benadering van muziek maken, heel vaak zijn het oude liedjes, musical liedjes, waarin je een thema hebt, een melodie, dan krijg je allerlei solo’s en uiteindelijk weer die melodie, gevolgd door applaus en klaar, en komt het volgende liedje. Ik had al snel in de gaten dat dit niet mijn manier was, op een gegeven moment had ik genoeg van die jazzscene en wist ik dat ik hiermee op moest houden.

Ik heb die keuze ook gemaakt met het idee van als ik nu geen beslissing neem dan blijf ik hier de rest van mijn leven in hangen. Als je ergens niet prettig voelt, dan moet je er gewoon uitstappen. Ik heb alle concerten afgezegd, de volgende dag werd ik gebeld door Maarten van Roozendaal (liedjesschrijver en zanger) en mijn carrière nam een hele andere wending. Ik heb echt mijn hart gevolgd.

Voorkeursinstrument
De contrabas is mijn voorkeursinstrument, ik speel ook piano, dit is met name handig voor het componeren. Verder houd ik van drummen en heel erg van blazers, zowel hout als koper.

Verschil tussen emotionele en devotionele muziek
Op deze vraag antwoordt Egon dat hij niet precies weet wat hiermee wordt bedoeld. Als je het in de religieuze hoek zoekt vertelt hij dat hij de Mattheus Passion heeft bewerkt evenals de Judas Passion en het Stabat Mater Stabat Pater.

Ik ben het meest geïnteresseerd in verhalende muziek, het verhaal achter de muziek, daarom werk ik ook graag met teksten, waardoor je het beter kunt duiden. Ik ga even terug naar de Mattheus Passion waar ik een bewerking van heb gemaakt, ik had in mijn achterhoofd de vraag wat er gebeurt met het spirituele karakter van de Mattheus Passion als je de teksten eruit laat. Ik weet niet of daar echt een antwoord op is gekomen, maar ik vind het eigenlijk net zo goed werken, de muziek is zo sterk en geladen dat je er van alles mee kunt doen, uiteindelijk blijft het gewoon Bach die de Mattheus Passion heeft geschreven.

Er zijn genoeg mensen op deze wereld die het goed waardeloos vonden dat ik daarmee aan de gang ging, maar tegelijkertijd waren er ook mensen die echt helemaal van hun Mattheus-trauma zijn afgeholpen, dat ze van kinds af aan ieder jaar weer in die koude kerk, op die keiharde banken, drie-en-een-half uur lang met de partituur op schoot, verplicht moesten luisteren naar de Mattheus Passion. Ik moet ook altijd denken aan de uitvoering in Naarden, het hele kabinet dat dan moet aantreden, ik zie de heer Wilders daar al zitten straks... Er zijn genoeg mensen die de passiemuziek  helemaal niet kennen en dan per ongeluk bij ons in de zaal zitten en denken: ach ik ga misschien toch eens naar het origineel luisteren, dus het werkt beide kanten op.

Het Stabat Mater gaat over de moeder die bij haar zoon aan het kruis zit, ik heb het in mijn omgeving meegemaakt dat ouders hun kind verliezen en daar niet uitkomen, de hele verwerking, de zeven fases van rouw, soms redden ouders dat niet met elkaar en gaat hun relatie ook nog eens kapot, dat heb ik tweemaal van dichtbij gezien, dan ga ik daar dus mee aan het werk, construeren, ik weet niet of dit in de richting komt van een antwoord op je vraag of er voor mij een verschil is tussen emotionele en devotionele muziek.

Wie of wat is je grootste inspiratie
Een groot voorbeeld voor mij is bijvoorbeeld Frank Zappa, zijn geest gaat zoveel verschillende kanten op, ook niet-muzikale, dat het jaloersmakend is. Hij is multi-getalenteerd en in staat om de verschillende stijlen en raakvlakken met elkaar te combineren, op elkaar, boven elkaar, achter elkaar, noem maar op. Frank Zappa was een van de mensen die ...  het kon gewoon niet beter hoe hij zijn muziek construeerde maar eigenlijk zijn hele leven, hij was politiek geïnteresseerd, hij reisde de hele wereld rond om te kijken waar hij mensen kon helpen.

Hoe ben je in contact gekomen met Pierre Courbois
In Leeuwarden was een jazz festival en ik deed daar met een groepje mee aan een concours, wij wonnen dat concours. Pierre zat in de jury en vroeg mij of ik zin had om met hem een band op te richten (Brevis), het was duidelijk dat het de wens van twee generaties waren, dus Pierre, Theo Loevendie, Koos Janssens en ik. Dat was een fantastische ervaring en Pierre is ook echt wel een leermeester met een enorme bak aan ervaring, dus daar heb ik heel veel van geleerd. Ik heb veel met hem gespeeld tot in Japan aan toe. Op een gegeven moment zocht hij een manager, iemand om zijn zaken te regelen, hij kon niemand vinden, ik heb toen de stoute schoenen aangetrokken en hem gezegd dat ik het wel wilde proberen, ook als een soort tegenprestatie. Dat heb ik een jaar of tien gedaan en toen vond ik het ook wel welletjes, want het was eigenlijk niet te doen. Destijds waren er 70 of 80 jazzclubs in Nederland, tegenwoordig slechts 10, het was toen echt je plekje vergaren. Pierre speelt nog steeds, ik heb ook nog contact met hem, maar we spelen niet meer samen. Ik heb andere keuzes gemaakt. Ik moet keuzes maken.

Veelzijdigheid: componeren, spelen en organiseren
Ja, dat organiseren is niet onbelangrijk om te benoemen. Ik ben op mijn 11e begonnen met contrabas spelen, 47 jaar lang heb ik met een contrabas op mijn rug, vliegtuig in en trein uit, de hele wereld gezien. Op een gegeven moment denk je dit houd ik niet vol tot ....., kijk, ik bouw helemaal geen pensioen op, dat is normaal in ons vak, het is niet anders, we spelen gewoon door tot aan onze dood, maar dat zie ik dus niet zitten. Ik heb altijd al veel geschreven en dat heb ik geactiveerd, ook organiseer ik meer. Ik speel nog beperkt, om goed te spelen moet je toch minimaal een uur per dag achter je instrument staan. Zo ziet mijn werkzame leven er nu dus uit. Dat is ook de reden dat we nu duurzaam wonen, wat ik met Noortje Braat samen heb opgepakt.... niet dat daar echt een missie achterzit, maar misschien wel een visie. Niet onbelangrijk want op deze manier hebben we een huis kunnen bouwen waar we hypotheekvrij in kunnen wonen, dus als het niet van de ene kant komt dan moet het van de andere kant en dat kon hier in Oosterwold, nergens anders kan dat in Nederland en ik ben wethouder Duivesteijn daar eeuwig dankbaar voor.

Absoluut gehoor
Een absoluut gehoor is niet per se nodig, met de jaren is het mogelijk om als musicus precies te weten hoe je dat wat je in je hoofd hebt in het instrument kunt reproduceren. In de muziekwereld wordt muziek gemaakt met een internationale standaard opgezet voor wat een A is, namelijk 440 Hz. Wanneer een geluidsgolf 440 keer op en neer gaat binnen een seconde, heeft dit de toonhoogte die wij “A” noemen. Wanneer bijvoorbeeld tot 443 Hz wordt gespeeld dan is dat gewoon vals.

Egon vertelt dat hij niet iemand is die muziek gebruikt om in een bepaalde stemming te komen, voor hem is het andersom. Ook zet hij nooit een plaatje op, ja, er wordt thuis wel muziek gemaakt maar over het algemeen is het rustig. Hij luistert ook nooit zijn eigen muziek terug want die kent hij al en tegen de tijd dat er een CD uit de fabriek rolt ben je als musicus al twee of drie stations verder...

Belangrijkste muzikale ontwikkeling
De periode met Maarten van Roozendaal was belangrijk. In eerste instantie kende ik Maarten niet, ik werd zomaar opgebeld met de vraag of ik auditie wilde komen doen. Dat heb ik gedaan en tot mijn grote blijdschap speelde ik daarna in het theater. Ik had toen vrij snel in de gaten dat dit podium beter bij mij paste, beter dan de jazzkroeg om de hoek.... Ik heb veel met Maarten gespeeld en gemaakt, het waren altijd wel zijn liedjes, ik mocht als sidekick ernaast staan, heel leerzaam. Mooie dingen gemaakt, gedaan, eerst met zijn tweeën, toen met zijn drieën en toen werd hij ziek en is hij overleden in 2013. Maarten was belangrijk in mijn carrière, net als de Mattheus Passie.

Ik wist al heel lang dat ik daar iets mee wilde en dat heeft ook te maken met dat verhalende karakter, dat was zo’n twintig jaar geleden. Ik ben het gaan onderzoeken en ermee gaan spelen, en daar kwamen de meest extreme reacties op, van hoog jubelend naar wilt u dat nooit meer doen. Toen kwam het idee om zelf passies te gaan schrijven, dat werden de Judas Passie en het Stabat Mater en nog zo’n reeks van stukken waar een soort logisch gevolg in te ontdekken was. Als ik een goede tekst heb vind ik het fijn om dat op toon te zetten en verder uit te werken.

Andere ritmes of toonsoorten in de muziek
Hier ben ik zeker mee bekend, niet dat ik daar alles van weet, maar ik heb wel veel met musici met verschillende culturele achtergronden samen gespeeld, India met name, daar heb ik eigenlijk de meeste kennis van, Arabisch is toch wel heel anders.... het is allemaal langsgekomen, de muziek en de musici.

Ik ben met het festival Growing Music bezig om dat een beetje handen en voeten te geven. In Almere zijn we met 195 verschillende culturen; ik zit in het DOCA-overleg in Almere, dat zijn zeg maar de directeuren van de kunstinstellingen hier, dus Growing Music en het Flevo Ensemble maar ook gezelschappen als Vis à Vis en Theatergroep Suburbia. De grote vraag is hoe je mensen naar de voorstellingen krijgt, niemand die het weet, terwijl je je wel steeds meer aan de codes moet houden met betrekking tot inclusie en diversiteit.

Ik zit straks bij de provincie voor het festival Growing Music en ik weet al wat de eerste vraag zal zijn, namelijk wat doen jullie aan de codes, de Governance Code Cultuur, dat is een instrument voor goed bestuur en toezicht in de cultuursector waardoor je je aan bepaalde afspraken moet houden zoals bijvoorbeeld het minimaal aantal mannen en vrouwen, gekleurd en wit, fair pay, enz. Dat is natuurlijk hartstikke goed. Voor het festival Growing Music heb ik een idee, ik ga mijn muzikale vriendjes uit Almere en omstreken bij elkaar halen, dan heb je dus mensen uit Turkije, Afrika, India en ga zo maar door. Die mensen ben ik aan het binden en nu gaat het erom dat ze ook samen wat gaan maken en dat wil ik in 2026 op Growing Music gaan presenteren onder de noemer “De Toren van Babel”.

Op de vraag of Growing Music gekort gaat worden door de gemeente antwoordt Egon dat hij dat nog niet weet. Er is een nieuw woord ontstaan, namelijk het Ravijnjaar en dat slaat op het jaar 2026 want dan wordt bekend wat de gemeente gaat doen met de gelden. Binnenkort vindt er een gesprek plaats met de provincie om te horen wat ze van die kant kunnen verwachten.

Associaties met muziek en kleuren
Nee die heb ik niet, maar ik ken het fenomeen wel. Bij mensen met autisme schijnt het veel voor te komen. In het werk van Olivier Messiaen, een schitterende componist en organist, Fransman, geboren begin vorige eeuw en overleden in 1992, was het ook sterk aanwezig, een vol E akkoord, helemaal rood, onvoorstelbaar! Ja.... Messiean gaat heel diep, nog dieper dan Bach, vind ik.

Muziek betekent bijna alles voor mij
Mijn hele leven ben ik er al mee bezig, muziek heeft me geraakt en ik kan er mijn brood mee verdienen. Ik benader het vanuit een zo breed mogelijk perspectief, dus spelen, schrijven, produceren, de mens iets brengen, muziek verbindt.

Het is misschien een beetje een kort door de bocht verhaal, maar dat is wel een van de redenen dat ik met Growing Music ben begonnen. Iedereen in Oosterwold was al zo lang bezig met het bouwen van zijn huis en alles wat daarbij komt kijken, want we moeten ook onze eigen wegen aanleggen en zo, dat ik op een gegeven moment dacht, kom op mensen nu gaan we met zijn allen iets leuks doen.

Een van de spelregels van Oosterwold is dat je de helft van je kavel beschikbaar stelt voor stadslandbouw, dus iedereen moet daar iets verbouwen, het kan een moestuin zijn, een boomgaard, als je maar een beetje meewerkt aan de voedselvoorziening van heel Almere. Eigenlijk moet in Oosterwold 10% van de voedselvoorziening van Almere verbouwd worden. Er zijn mensen die komen daar nu al heel ver in, maar om mezelf als voorbeeld te nemen, dat gaat niet zo makkelijk, we hebben nogal veel slakken..... Wij moeten dingen verbouwen, laten groeien, dus growing.... vandaar Growing Music, maar niet met het doel om het festival groot te laten worden. Het heeft wel een verbindende factor. Het eerste jaar was het echt heel klein. In 2019 zijn we ermee begonnen op een zondagmiddag in september, drie concertjes, neem je eigen stoel mee en bij wijze van spreken ook een picknickmand en er kwamen gelijk 200 mensen, dus toen wisten we het wel, hiervoor is belangstelling. Het moet, in tegenstelling tot een festival, intiem blijven en passen in de stal waar het wordt gehouden. Als we groter gaan denken, worden het meer dagen met 200 à 250 mensen per keer, prima, maar niet groter en ook niet in een grote tent.

Ondertussen leerde ik natuurlijk heel veel mensen kennen in Oosterwold, er bleken waanzinnig veel kunstenaars te wonen. Ik heb een oproep geplaatst voor een concert op een zondagmiddag in 2020 en gezorgd voor de muziek, er kwamen 20 mensen op af. Ik heb het in goede banen geleid en het was zo ontzettend leuk dat ik het het volgend jaar weer heb gedaan. We spelen zo’n 5 à 6 keer per jaar en we noemen onszelf het Flevo Ensemble, de meesten wonen in Oosterwold, sommigen in Almere en ook in Hilversum. Op 28 december jl. hebben we in de Kunstlinie gespeeld en ieder jaar spelen we op Growing Music een speciaal programma.

Lesgeven
Privé les geven zie ik niet zo zitten, daar heb ik 20 jaar geleden een streep onder gezet, ook omdat het best wel veel inspanning vergt om het goed te doen, ik heb mijn diploma maar het is niet mijn ding. Wel heb ik veel met groepen gewerkt, dus workshops gegeven. Dan is het gewoon een club mensen die mij vragen om bijvoorbeeld een jaar lang iedere maandagavond een beetje te helpen en mooie dingen te schrijven en spelen en zo. Maar ook hier ben ik mee gestopt, het kost veel tijd en aandacht.

Inspiratiebronnen
Mijn inspiratiebronnen zijn heel divers, natuur, gedichten. Ik ben absoluut geen tekstschrijver, maar heb soms tekst nodig om iets op te kunnen bouwen en daar leent poëzie zich goed voor. Ik heb een vrouw die schitterend schrijft, dat is mazzel. Ik hou van improviseren, dan borrelt het op vanuit het niets en ontwikkelt zich vanzelf.

Muzikale grenzen
Ik blijf erop hameren dat niets mij te gek is, of het om de muzikale stijl gaat of mensen bij elkaar brengen, ik moet dat altijd uitleggen, muzikale grenzen bestaan voor mij niet, uiteindelijk is het gewoon allemaal “muziek”. Ik betrap mezelf erop dat ik dat nog steeds aan het uitleggen ben terwijl het eigenlijk niet eens meer hoeft, we leven al in een behoorlijke eclectische wereld, iedereen is bezig om de verschillende stijlen bij elkaar te brengen.

We sluiten het gesprek af en danken Egon Kracht voor zijn tijd en het delen van zijn boeiend levensverhaal als musicus. Het zelf creëren van kunst is een van de unieke mogelijkheden van de mens om uitdrukking te geven aan een dimensie buiten hemzelf die eigenlijk op geen andere wijze mogelijk is. Het bevat een universele taal die we gelukkig allemaal kunnen verstaan, maar het vraagt soms nog wel wat oefening en ontwikkeling, in potentie bezit iedereen het vermogen om te communiceren via de taal van de kunst en het Hart. De vorm binnen de Yoga waarin klank wordt uitgedrukt noemen wij Nada Yoga. Nada Yoga betekent vereniging door geluid, het is een oud Indiaas systeem en wetenschap van innerlijke transformatie door middel van geluid en toon. Nada Yoga is gebaseerd op de veronderstelling dat de gehele kosmos en alles daarin (inclusief de mens) bestaat uit geluidstrillingen, of nada's. Het OntmoetingsHuis de Kern is een van de locaties waar een Growing Music concert werd gehouden tijdens de Fietstour.

Dit interview is gratis op te halen bij OntmoetingsHuis De Kern.

Meer informatie over Egon Kracht  klik hier
Meer informatie over Growing Music  klik hier
Meer informatie over FlevoEnsemble  klik hier

17 oktober 2024

Visie op juiste voeding nog steeds in ontwikkeling

Het is alweer ruim een jaar geleden dat Inge een ruimte zocht voor het houden van de groepsbijeenkomsten voor het CooL-programma welke zij aan het opstarten was. Op dat moment kon dat goed ingepast worden naast de activiteiten van De Kern. We vinden het fijn om iets meer te vertellen over de passie van Inge Woudboer op deze website, vandaar dat we haar hebben uitgenodigd om een interview te geven.

De passie van Inge Woudboer
Na vele jaren werkzaam te zijn geweest in de marketing wereld, kwam Inge tot het besef dat ze iets miste in haar werk. Tijdens haar zwangerschap realiseerde ze zich de belangrijke rol die voeding speelt in het prille leven van de mens. Dit was een mooi moment voor haar om te onderzoeken of ze hier iets mee zou kunnen doen, want voeding was altijd al haar grote passie.

In eerste instantie heeft ze zich bekwaamd als voedingsspecialist, maar aldoende kwam ze tot de ontdekking, dat er - naast goede voeding - meer nodig is om lekker in je vel te zitten. Ze ontdekte dat het goed in zijn lichaam en vitaal voelen van de mens bestaat uit meerdere facetten, zoals voldoende beweging, een goede nachtrust, de relatie die de mens heeft met voeding, zelfbeeld van de persoon, wat gun ik mezelf, wat gun ik mezelf niet, kortom, Inge besefte dat een meer holistische kijk op de mens noodzakelijk is en daarom heeft ze haar kennis uitgebreid met een aanvullende hbo-opleiding tot leefstijlcoach. De verhuizing naar Oosterwold was een goede aanleiding voor Inge om te overwegen wat ze er nou precies mee wilde gaan doen. Ze had nu de papieren op zak, de woning was op orde, de kinderen waren geboren en dit was een goed moment om de switch te maken van haar oude beroep naar voedingsspecialist-leefstijlcoach. Ze is begonnen met het opzetten van een praktijk voor individuele begeleiding, maar al snel kwam Inge tot de conclusie, dat ze ook graag groepen wilde gaan begeleiden. Ze specialiseerde zich tot GLI-coach (gecombineerde leefstijlinterventie) en zo kwam Inge in contact met het CooL-programma (Coaching op Leefstijl). Het tweejarig CooL-programma wordt volledig door de zorgverzekeraar vergoed, mits je voldoet aan de criteria.

De kernbegrippen van het CooL-programma bestaan uit voeding, beweging, slaap, stress en ontspanning en hoe ga je daarmee om. Verder wordt er aandacht besteed aan een stukje mindset, bijvoorbeeld hoe ga je om met lastige situaties, wie ben je eigenlijk, waar word je gelukkig van, hoe zit je in je vel, want “hoe meer je je bewust bent van hoe je leeft, je werk, je relaties, enz. hoe sterker je in je schoenen staat om iets in jezelf te veranderen”.

Op de vraag “wat maakt Natuur & Slim net iets meer”, vertelt Inge, dat zij naar een breder plaatje dan alleen voeding kijkt en door haar persoonlijke aanpak en benadering biedt ze maatwerk. Oftewel: ze kijkt naar wat heeft de ander specifiek nodig. Hierin herken je een enorme betrokkenheid en interesse voor het individu. Iedereen is uniek.

De mix & match lijst
In het individuele traject is Inge haar uitgangspunt: Gewoon normaal eten, maar dan net iets gezonder. Een hulpmiddel daarbij is bijvoorbeeld een op maat gemaakte en persoonlijke mix en match lijst. Hiermee probeert Inge richtlijnen te geven over welke gezondere keuzes er zijn. Mensen worden vaak overspoeld met informatie en de mix & match lijst geeft ze een houvast.

Via zo'n keuzelijst zorg je er tevens voor dat de maaltijd volwaardig is. Bijvoorbeeld als je een salade maakt, wat gebeurt er dan: je ritst een zakje sla open, doet er een tomaat bij en een kant en klare dressing en men denkt een volwaardige maaltijd salade te hebben. Via de mix & match lijst zie je dan dat hier geen eiwit in zit, dus dan geef je mensen een aantal eiwitopties die ook aan de salade toegevoegd kunnen worden. Dat geldt ook voor de vetten en de koolhydraten en voor dat je het weet, heb je een volwaardig en smaakvolle maaltijdsalade.

Een ander voorbeeld is groenten. In de praktijk ziet Inge vaak dat we hier te weinig van eten. Hoe zorg je ervoor, dat je er meer van binnenkrijgt? Bijvoorbeeld door bij de lunch alvast wat groenten te nemen, zoals komkommer, een tomaat enz. Aangezien de mens visueel is ingesteld, geeft Inge als houvast mee om je dinerbord in vakken te verdelen, met 1/4 portie eiwit, 1/4 portie koolhydraten en de rest groenten.

Daarnaast is het belangrijk om als gewoonte kleine stapjes te leren zetten om tot verandering te komen, in plaats van gelijk in 1x alles te willen veranderen. Dit helpt om de verandering ook makkelijker vol te blijven houden voor de rest van je leven. Bijvoorbeeld, als je iedere avond patat eet dan zou je naast de patat bijvoorbeeld kunnen beginnen met het nemen van een klein beetje groenten en dan rustig aan de portie patat verminderen door er iets van een eiwit bij te voegen, om vervolgens een andere keuze koolhydraten te nemen. De kunst is dat mensen gaandeweg zelfstandig bewuste keuzes leren maken en dat er naast een gezonde basis ook nog gewoon ruimte is voor wat lekkers. Oftewel de 80/20 regel.

Inzicht in gewichtsvermindering
In tegenstelling tot hoe er gedacht wordt over gewicht en overgewicht (de weegschaal!) is Inge geen fan van de weegschaal. We zijn zo gewend om ons blind te staren op getallen, of het nou de weegschaal is of calorieën tellen, mensen merken het vanzelf wel als ze aan het afvallen zijn. Er wordt te weinig geluisterd naar ons lichaam. Ook is de ene calorie de andere niet, 100 calorieën aan suiker is anders dan 100 calorieën eiwit voor het lichaam.

Het allergrootste probleem is dat de mens eigenlijk te veel bewerkt eten tot zich neemt. Wat vaak boordevol suikers en andere toegevoegde zaken zit en maar weinig voedingsstoffen bevat. Eigenlijk is het heel simpel; we zouden meer terug moeten naar de basis want het meeste dat uit een fabriek komt is niet goed voor je lichaam.

Tegenwoordig is er een hype rondom extra toegevoegde eiwitten in de voeding, bijvoorbeeld in zuivelproducten, proteïne koeken, repen, enz. Als er een claim op staat, zoals bijvoorbeeld extra eiwitten of geen toegevoegde suiker, dan zou er gelijk een alarmbelletje moeten gaan rinkelen. Wees kritisch, waarom staat dat erop? Omdat het echt gezonder voor je is? Of om de ongezondere toevoegingen te maskeren en jou het idee te geven dat het een gezonde keuze is? Mensen hebben hierdoor veel keuzestress. Maar eigenlijk is het heel simpel. Bij alles wat niet groeit in een veld of rechtstreeks van een dier komt, dan weet je eigenlijk al dat het een minder goede keuze is. Dus de simpelste tip is: blijf zo dicht mogelijk bij de basis zoals je voorouders die ook kende!

Vega, vegan & vitaal
Op de vraag hoe zorg je ervoor dat in een vega-dieet iemand toch voldoende aminozuren binnenkrijgt, antwoordt Inge dat dit de reden is waarom zij op haar website Natuur & Slim specifiek meer aandacht hieraan geeft. Ze zegt: “In de praktijk komt het regelmatig voor dat iemand te weinig eiwitten binnenkrijgen. Als eerste kijk ik naar wat voor een vegetariër iemand is. Je hebt veel verschillende vormen. Zo neemt de ene bijvoorbeeld wel vis of zuivel, en een andere vegetariër alleen ei.

Eiwitten kun je aanvullen met supplementen, maar natuurlijk ook via de voeding. Voor een vegetariër is het vaak makkelijker om voldoende kwalitatieve eiwitten binnen te krijgen dan voor een veganist.

Voor mij is het belangrijk om steeds te kijken binnen de bandbreedte die ik heb naar de opties en dit bespreekbaar te maken. Eiwitten zijn een belangrijke bouwstof voor het lichaam en spelen een grote rol bij allerlei regelprocessen. Zoals de hormoonhuishouding. Hier wil je dus geen tekorten in krijgen. Voor mij is het uitgangspunt om het hoogst haalbare te bereiken afhankelijk van wat iemand toelaat of niet. Ik zal nooit zeggen, je moet nu dit of dat gaan nemen, maar vertel wel wat het effect van de keuze op de lange termijn voor je gezondheid betekent. Inge benadrukt, dat ze ieders keuze respecteert en dat iedereen een vrije wil heeft.

Groepsdynamiek
Elke groep heeft zijn eigen kenmerken, de ene groep is gezond kritisch, de andere groep wil als groep gezamenlijk elkaar steunen, maar voor Inge is het belangrijk dat ze de basis goed meegeeft zodat mensen zelf er op een logische en praktische manier mee kunnen omgaan. Als je de basis maar goed hebt kun je daarna zelf je eetgewoonte opbouwen, bijvoorbeeld voldoende groenten, iets meer van het een of van het ander en zorg dat je vaker puur en natuurlijk eet. Als je iets wil veranderen, doe het dan stap voor stap. Bouw het dan af in plaats van in een keer naar die verandering toe te gaan. Door af te bouwen laat je je lichaam maar vooral ook je brein er aan wennen. Op het leefstijl gebied spoort ze de deelnemers aan om de eigen regie te herpakken, hoe dat uitwerkt is voor iedereen weer anders.

We sluiten het gesprek af en danken Inge voor dit interessante gesprek. We zijn blij met haar aanwezigheid in De Kern en hoe zij mensen aanspoort via het CooL-programma om bewuster om te gaan met voeding. Preventieve zorg sluit goed aan bij de activiteiten van De Kern. Net als Inge hebben we gemerkt dat dit alleen maar kan door een persoonlijke aanpak aangezien ieder mens uniek is.

Dit interview is gratis op te halen bij OntmoetingsHuis De Kern.

Meer informatie over het CooL-programma en de website Natuur & Slim  klik hier