Wie zijn wij
Een aantal van de mensen die betrokken zijn bij OntmoetingsHuis De Kern en stichting Om-Shanti stellen zich hier aan u voor, de overigen zullen dit binnenkort wellicht ook doen. Klik op het logo om naar de kennismaking te gaan.
Voor de update-berichten van uw Webmaster, klik op het computer logo van Ria
.jpg) Petra |
 Ria |
 Monique |
|
|
 Bernhard |
.jpg) Helene |
 Lieske |
|
|
 |
 |
 |
 |
Update: najaar 2021
Gezondheidssituatie van onze initiatiefnemer en inspirator
De gezondheid van onze initiatiefnemer en inspirator (Gerard van Wijk) is al enige jaren zorgelijk met hartfalen en langdurige diabetes, vanuit een erfelijke belasting, waardoor hij in 2017 een zware hartoperatie heeft moeten ondergaan. Begin vorig jaar bleek, nadat hij spontaan een linker heup brak, dat hij kanker - de ziekte van Kahler - heeft waardoor hij een reeks chemotherapieën moest ondergaan alsmede een stamceltransplantatie en het plaatsen van twee kunstheupen. Op dit moment ondergaat hij nog altijd chemokuren. Zijn jarenlange begeleiding van kankerpatiënten is een bron van opgedane kennis en ervaring waar hij nu uit put in de omgang met zijn eigen situatie.
Ondanks zijn slechte gezondheid en regelmatige bedlegerigheid geeft hij toch nog, zoveel als mogelijk, lezingen via Zoom of Skype of in onze gemeenschappelijke ruimte aan de Koekoeklaan over Yoga, de Vedanta filosofie, de dood, de huidige tijdgeest, de zin van een “zwaar” leven, de essentie van het begrip lijden, hoe we gelukkig en met plezier onze levensweg kunnen vervolgen, enz. Mede door de omgang met zijn eigen ziekte weet hij ons nog altijd te inspireren door deze vanuit de op de Yoga en Vedanta gebaseerde levensinstelling te belichten, zodat er een perspectief in ons ontstaat dat herkend wordt in het Hart. In deze voor hem fysiek zware periode is het voor ons telkens een wonder om te zien hoe hij omgaat met de beperkingen van zijn situatie en een toekomst waarin de fysieke dood op hem wacht.
Het is mede dankzij zijn intensieve Yoga beoefening, welke veel meer is dan alleen wat lichamelijke oefening (Hatha Yoga) maar meer betrekking heeft op wie we ten diepste zijn; een ziel die een reis maakt door het leven, dat hij nog dagelijks “werkt”, les geeft, gesprekken voert enzovoort en waardoor de pijn en het verdriet van het moeten loslaten van onze wereldse verbondenheid met een glimlach wordt opgebracht.
We brengen u hiervan nu al de hoogte opdat zijn fysieke dood u niet plotseling en onverwacht ter ore komt.
Indien mogelijk en mede afhankelijk van de situatie rondom Covid-19 zullen er nog een aantal bijeenkomsten/lezingen worden gehouden over kanker of andere ernstige ziektes in relatie tot het begrip stervensbegeleiding.
Wilt u meer weten over onze manier van stervensbegeleiding en/of de mogelijkheden die u van nature heeft als mens dan kunt u contact met ons opnemen klik hier . Ook door de Covid-19 pandemie hebben we gemerkt dat we elkaars lijden enigszins kunnen verlichten door onze diepste twijfels, angst, pijn en verdriet met elkaar te delen.
Voor meer informatie over de stichting Om-Shanti klik hier
.jpg)
Update: Onze Secretariaat Manager - December 2021
Toen ik in 1990 de zesjarige opleiding tot Yoga leraar/therapeut ging volgen bij de stichting Om-Shanti had ik niet kunnen vermoeden dat dit mijn hele leven zou gaan bepalen en dat ik hier, met alles wat ik in me had, zo tot mijn recht zou komen. Ik dacht gewoon een opleiding te volgen, maar het bleek de eerste stap te zijn op de weg naar Huis. Het bleek echter ook een ontdekkingstocht te zijn ten aanzien van hoe ik verder mijn leven invulling wilde geven. Oorspronkelijk kom ik uit de zorg en het bedrijfsleven en deze mix aan vaardigheden heb ik op allerlei manieren kunnen toepassen en verfijnd binnen Om-Shanti.
In het vorige pand van Om-Shanti waar ik werkte op het secretariaat, bestonden de werkzaamheden primair uit het ondersteunen (veel typewerk!) van de Yoga opleiding. Aangezien er in die tijd weinig duidelijkheid bestond in Nederland voor wat betreft de minimale eisen waaraan een opleiding tot Yoga-leraar met betrekking tot de authentieke Yoga en Vedanta zou moeten voldoen, heeft Om-Shanti een zes-jarige Yoga-opleiding opgezet en ook hier heb ik aan meewerkt. In deze periode werden er ook Yoga-lessen gegeven en Cilia en ik gaven toen met veel plezier de zwangerschapsyoga.
De Yoga binnen Om-Shanti heeft zich nooit beperkt tot alleen de beoefening van rek- en strekoefeningen, Asanas (houdingen), Pranayamas (ademhalingsoefeningen), Kryas, Bandhas, Mudras, meditatie, of de inmiddels populaire Yoga filosofie van Patanjali, Upanishads en de Vedanta, enz., maar is ook gericht op de kennis hoe je in harmonie en bewust kunt leven, door je leven zo in te richten dat er rust ontstaat in wie of wat je moet zijn in dit leven. Yoga helpt je om te ontdekken hoe je dit verlangen vorm kan geven, niet alleen door wilskracht of door iets te moeten doen, maar door de obstakels die je in jezelf tegenkomt te herkennen waardoor ieder mens de kracht ontwikkelt om zo in staat te zijn om de juiste keuzes te maken die bij jou passen, voor mij is Yoga inmiddels een levenshouding geworden. Ook hebben we geleerd om aandacht te hebben voor de medemens en met name voor de kwetsbare en afhankelijke mensen door middel van het voeren van gesprekken die meestal ontstaan wanneer iemand nieuwsgierig wordt naar de antwoorden op de waarom en waardoor vragen. Vaak gebeurt dit bij mensen die ernstig ziek zijn en/of stervende zijn en met veel plezier heb ik jarenlang meegedraaid in onze hospice in Bussum.
Op dit moment houd ik me voornamelijk bezig met het secretariaat van de stichting Om-Shanti en de Kern. Geen enkele dag is hetzelfde, iedere dag gebeurt er wel iets waardoor ik soms mijn plannen voor de dag moet wijzigen, dus het leert me flexibel te zijn en snel te kunnen schakelen want het kan soms relatief “druk” zijn binnen Om-Shanti doordat mensen een beroep op ons doen, of we worden benaderd met een acute hulp/zorgvraag wat inhoudt dat we snel moeten reageren om van alles te regelen en in goede banen te leiden. We krijgen regelmatig verzoeken om meer informatie over onze antwoorden op de existentiële levensvragen. Aangezien ik vaak het eerste aanspreekpunt ben voor onze externe ontmoetingen en activiteiten komen deze vragen in eerste instantie bij mij terecht. Gelukkig is er binnen Om-Shanti voldoende expertise aanwezig om hier adequaat op te kunnen reageren. Het voeren van correspondentie en het bijhouden van onze contacten, vooral ook in het buitenland is een activiteit van het secretariaat, doordat ik in mijn jeugd ben opgegroeid in het buitenland spreek ik Engels, Portugees en Spaans wat soms toch behulpzaam blijkt te zijn in mijn werk. Een hele andere activiteit is het opzetten en runnen van het AED project binnen Vogelhorst 1 en het realiseren van de reanimatiecursussen.
Petra
Update: 7 mei 2022
De storing in de laatste update van Mozilla Firefox is opgelost, de genoemde links en websites zijn normaal toegankelijk met deze brouwser.
Update: 5 mei 2022
De laatste update van Mozilla Firefox (4 mei 2022) voorkomt de toegang tot de website van Krishna Das, deze website kunt u wel bezoeken met de browsers Microsoft Edge, Google Chrome, Internet Explorer. Excuus voor het ongemak, er wordt gewerkt aan een oplossing.
Update: 1 januari 2022
Beste Lezers,
Om wijzigingen, aanvullingen en vernieuwingen van de website beter in kaart te brengen zullen we voortaan twee verschillende begrippen hanteren, zie het menu Website Updates klik hier
UPDATE: betreft tekst correcties en aanvullingen
UPGRADE: betreft nieuw materiaal - tekst - menu’s - foto's - downloads
Update: Onze Webmaster - Najaar 2021
Voordat ik goed in staat was om onze website bij te houden heb ik een behoorlijke taal omslag doorgemaakt. Veel woorden die ik kende uit het dagelijks leven en vanuit mijn werk in de gezondheidszorg kregen opeens een heel andere betekenis. Bijvoorbeeld, als ik vroeger iemand verpleegkundig had verzorgd eindigde ik soms met de vraag: “en .... meneer, mevrouw, bent u content?“ waarna ik ondanks de pijn en het verdriet vaak een lichtpuntje van opluchting in de ogen van de zieke zag.
Bij het opzetten van de website was de eerste vraag van de geraadpleegde Webdesigner: “en .... wat wordt de content (CMS)?” Hoewel het voorval meer dan 10 jaar geleden is herinner ik me nog de enorme vraagtekens en bewustwording van lege plekken (ongebruikte hersengebieden) in mijn hoofd, op dat moment. Menu bleek ook al iets heel anders te betekenen dan ik gewend was, om nog maar niet te spreken van broncode - wel belangrijk, maar ik mag er niet aankomen!!
Het ontwikkelen en onderhouden van de vaardigheden die nodig zijn voor het verzorgen en bijhouden van de informatie op de website (content = inhoud) zorgt ervoor dat allerlei structuren in mijn hersenen aangesproken en gebruikt worden die ik in m’n dagelijks leven en mijn werk in de zorg niet op die manier aanspreek. Ik ervaar mentale fitheid door de combinatie van activiteiten ondanks dat op mijn leeftijd m’n gehoor achteruit gaat en alles iets langzamer voor elkaar komt.
Het is weliswaar allemaal niet “van een leien dakje” gegaan maar ik heb een andere omgang gevonden met frustraties die optraden omdat ik de logica niet begreep, ik snap nu veel beter waar ik op moet letten en zie dat er eenvoud en schoonheid ligt in de wereld van Nullen en Enen / 0-en + 1-en / 000 en 111, keuzes maken in lay-out, uitlijning, kleur, beeldvorming, typografie, tone of voice, enz.
Sommige mensen in mijn omgeving noemen mij schertsend “de Webmaster” maar inmiddels heb ik wel begrepen dat ik een eenvoudige Content-manager ben die heel content is met het feit dat zij gebruik kan/mag maken van de diensten van het internetbureau Websteen die met veel geduld al mijn (ook onnozele) vragen heeft beantwoord en nog steeds in staat is het wat oudere ontwerp van onze website veilig in de lucht te houden.
Daarnaast ben ik zeer content met de ondersteuning van onze initiatiefnemer c.q. systeembeheerder die, met zijn uitgebreide vaardigheden en inzicht in software ontwikkeling, me altijd uit de brand helpt als ik geen oplossing zie of me ervan overtuigt dat er ook geen oplossing is, dus dat alles zo moet blijven als het is. Ik hoop dat u content bent met uw content-manager. Voor op- en aanmerkingen over de content van deze website kunt u contact opnemen middels ons contactformulier klik hier
Ria
Update: Onze Bibliothecaris - 15 Januari 2022
Als klein meisje verwonderde ik me al over mijn ademhaling, ik begreep niet dat de adem vloeide zonder dat ik daar iets voor hoefde te doen. Ik verwonderde me ook over het leven, over de mensen om mij heen en over mezelf, hoe kwam dit alles tot stand? Waar, hoe en wanneer was het allemaal begonnen? Op zondag ging ik met mijn ouders mee naar de Rooms-Katholieke Kerk, de rituelen spraken me aan, ik voelde me er prettig bij maar vond helaas geen antwoord op mijn levensvragen, bestonden die antwoorden eigenlijk wel?
Begin zeventiger jaren, inmiddels getrouwd en moeder, volgde ik in Baarn mijn eerste Hatha Yoga les, tot mijn verrassing speelde hierbij de ademhaling die me altijd zo gefascineerd had, een belangrijke rol; op de School voor Filosofie ging ik een verband zien tussen mijn levensvragen, mijn Katholieke opvoeding en wat ik op school geleerd had van de oude Griekse wijsgeren, ik werd steeds nieuwsgieriger en verlangde naar meer inzicht.
In de tweede helft van de jaren tachtig kwam ik in contact met de Stichting Om-Shanti, mijn man Jan en ik gingen de Hatha Yogalessen volgen en ik schreef me in voor de zesjarige academie. Tot mijn verrassing ontdekte ik dat Yoga veel meer inhoudt dan de Hatha Yoga die ik ooit had leren kennen, dat de opleiding tot yogaleraar slechts een aanzet was om me verder te gaan verdiepen in de eeuwenoude Yogafilosofie en dat de praktijk van het dagelijkse leven een voorwaarde is om deze levensfilosofie te kunnen integreren. Alles wat ik tijdens mijn leven had geleerd kwam in een ander licht te staan en de verschillende disciplines die in mijn leven een rol hadden gespeeld, vielen samen.
Mijn talenkennis en ervaring met vertalen hielpen me de teksten beter te begrijpen, en mede hierdoor heb ik jarenlang de vertaalgroep van Om-Shanti geleid en heb ik me nog meer kunnen verdiepen in het belang van het gebruik van de juiste betekenis van begrippen die we hier in het Westen niet kenden.
Mijn zorgervaring hielp me om in de hospice van Om-Shanti mee te kunnen draaien, het was een belangrijke ervaring om iemand van 100 tot 110 te verzorgen tot aan de dood. De toenemende kwetsbaarheid en afhankelijkheid deden me beseffen hoe de ouderdom ons allen tot nadenken zou moeten stemmen. Het allerbelangrijkste was echter een glimp van de antwoorden op de grote vragen van het leven.
Ik begon te begrijpen dat deze antwoorden rationeel niet volledig te vatten zijn maar deel uitmaken van een bewustwordingsproces en dat je je ideeën over mogelijke antwoorden los moet kunnen laten voordat er iets van een besef over het echte antwoord kan ontstaan. Een proces dat voor mij als “talig” mens behoorlijk confronterend was en nog altijd is. Je kunt de subtiliteit van het leven niet in woorden vatten, je moet de essentie in wezen zelf ervaren.
De vriendengroep van Om-Shanti was voor mijn man Jan en mij tijdens het lange ziekteproces van Jan een grote steun. In 2016 heeft Jan in het pand dankzij hun geweldige hulp nog een overzichtstentoonstelling van zijn beeldhouw- en schilderwerk kunnen organiseren klik hier en ook rond zijn overlijden in 2019 stond iedereen paraat.
Inmiddels zijn we een paar jaar verder en werk ik met veel plezier mee aan de realisatie van de digitale bibliotheek. Door het indexeren en het lezen van de vele boeken en geschriften is het een verrassing te ontdekken hoe ver je kunt “reizen” zonder je plek te verlaten, er gaan steeds weer nieuwe werelden voor mij open.
Monique
Eind jaren 80 van de vorige eeuw ben ik in contact gekomen met de stichting Om-Shanti, sindsdien ben ik betrokken bij allerlei projecten. Momenteel houd ik mij hoofdzakelijk bezig met het werken aan de digitale bibliotheek. Deze omvat een verzameling van ruim 100.000 bestanden, waarvan ongeveer de helft pdf-bestanden; boeken, artikelen, rapportages en wetenschappelijke studies.
In eerste instantie allemaal bestanden met slechts een nietszeggend nummer of een letter-nummer combinatie, dit materiaal is in de afgelopen 10 jaar verzameld door de initiatiefnemer van de stichting Om-Shanti.
Om deze grote verzameling te ontsluiten en hierdoor in de toekomst goed toegankelijk te maken voor wetenschappers, Yoga-leraren en leerlingen, filosofen, psychologen artsen, enz., dienen deze bestanden stuk voor stuk geopend te worden, bekeken te worden, geclassificeerd te worden en voorzien te worden van een logische beschrijving. Het classificeren en beschrijven van een bestand kost zo’n vijf tot soms wel vijftien minuten, we zijn met ruim 28.000 beschreven bestanden ruim over de helft.
We zullen dus nog wel een tijdje bezig zijn! Het classificeren doen we meestal met z’n tweeën, om vergissingen of ingeslopen voorkeuren te voorkomen.
Je kunt je natuurlijk de vraag stellen, waarom doe je nu zoiets en is het zinvol, wenselijk of zelfs noodzakelijk? Net zoals met veel zaken, gaat zoiets geleidelijk. Je bent druk, zit in de tredmolen van je werk, van je verantwoordelijkheden. Bij mij het stressvolle van een fiscale-accountancy praktijk, met veelal, vandaag het probleem op tafel en liefst gisteren de oplossing.
Je draaft maar door, ondanks hints vanuit je omgeving, moet je het niet wat rustiger aandoen? Nee, dat kan niet, dat begrijp je toch, is meestal je reactie! Dat gaat dan zo jaren door, totdat je je laat verleiden door een goede kennis, om eens mee te gaan naar een Hatha Yoga les, “dat zou goed voor je zijn”.
Ach, ja die eerste Yogales, ik begreep er toen nog niets van, dat men zag dat de gestrest-heid van mij afdroop. Toch ben ik vrijwel wekelijks de Yogalessen blijven volgen en heb inzicht gekregen in de mechanismen van de stress en handvaten gekregen om die in grote mate te beheersen.
En met het openen voor de Hatha Yoga, de min of meer fysieke kant van de Yoga, ontstond ook de belangstelling voor een andere kant van de Yoga, de Vedanta, of de Advaita Vedanta. De filosofische/spirituele kant van de Yoga.
Dat sloot aan op het in mijn puberteit, en ook nog wel in mijn studenten tijd, gevoeld verlangen om de werkelijkheid en het leven beter te begrijpen. Het raadsel bijvoorbeeld van de door mij gevoelde discrepantie tussen de Christelijke leer en de alledaagse praktijk daarvan.
Voor mij bracht de aangereikte literatuur uit de Yoga traditie ordening en verbreed inzicht in de “werkelijkheid”. Met name bij het lezen van het boek van Nicolas Notovich, een Rus die in 1887 Tibet bezocht, viel een “ kwartje”. Maar ik heb daarvoor en daarna nog vele andere boeken uit onze bibliotheek tot mij kunnen nemen.
Het werken aan de digitale bibliotheek is met name vanwege de omvang een enorme uitdaging, maar erg interessant. En wellicht merkwaardig genoeg, enorm rustgevend. En dank aan mijn twee collega’s Petra en Monique om dit samen te kunnen doen.
Rutger
Update: Onze spreker - Najaar 2021
Verhalen vertellen is gedurende mijn leven langzamerhand een hobby geworden. Het begint er mee dat je de “leiding” krijgt van een groep en dus moet vertellen wat de bedoeling is. In mijn geval was dat een jeugdvereniging waar ik een tijdje voorzitter van ben geweest. Vervolgens moest ik in mijn werkzame leven vaak een lezing houden over de resultaten van mijn werk.
Heel langzaam werd ik mij bewust van het feit dat ik het eigenlijk wel leuk vond om iets te vertellen. Dat spoorde goed met mijn liefhebberij voor geschiedenis, die ik na mijn pensionering oppakte. Als lid van een Probus club in mijn vorige woonplaats kreeg ik de gelegenheid om talloze malen “op te treden”. Daarnaast ben ik rondleider/gids in Museum Huis Doorn klik hier, waar de nalatenschap van de laatste keizer van Duitsland en daarmee Wereldoorlog I centraal staat. Dat wakkerde mijn interesse in die periode aan. De Europese politiek in de aanloop naar Wereldoorlog I, het Vredesverdrag van Versailles en vervolgens de Weimar republiek van Duitsland die uitmondt in het Nazi regiem, is zeer interessant.
Er zijn verrassend genoeg ook parallellen te trekken tussen de ontwikkelingen destijds en huidige maatschappelijke ontwikkelingen. Dus voldoende stof tot reflectie en om verhalen te vertellen. Indien buurtgenoten geïnteresseerd zijn om deze verhalen te horen dan ben ik graag bereid om een aantal lezingen te geven.
Naast deze activiteiten ben ik ook nog graag met m’n handen bezig en zorg ik voor allerlei onderhoudsklussen in ons pand. De lessen en lezingen die ik sinds vele jaren volg bij de stichting Om-Shanti en die in ons ontmoetingshuis worden gegeven zijn me steeds meer gaan interesseren en hebben langzaam aan m’n visie op de zin van het leven doen veranderen. Flexibiliteit en het doorbreken van een gesloten referentiekader is belangrijk om in harmonie te blijven leven, en daarbij kan de geschiedenis ons helpen.
Bernhard
Update: Onze Handen-Specialist - December 2021
Sinds 2011 werk ik met veel plezier samen met mijn vrienden aan het onderhoud van ons pand en de laatste maanden aan de isolatie van de vloer onder het oude gedeelte van het pand (secretariaat, invalidetoilet en keuken) en het stookhok, zoals beschreven is op onze website. Dit is weer eens heel ander werk dan ik gewend ben te doen en heel leerzaam! Met dank voor de steun en begeleiding van onze inspirator en initiatiefnemer.
Al vroeg in mijn jeugd werd duidelijk dat ik me graag en regelmatig creatief wilde uiten door met m’n handen te werken. Ik ben gewend om met stof, wol, karton, papier, steen, klei, hout, enz. bezig te zijn. In dit verlengde heb ik ook veel geschilderd en dit kwam goed van pas tijdens de verbouwing en het opknappen van ons pand. Verder heb een opleiding tot bloemist, sportmassage en een gedeelte van de 6 jarige opleiding van Om-Shanti gevolgd en draai ik mee in de werkgroep die het schriftelijk materiaal corrigeert.
Door m’n ervaringen op meerdere terreinen houd ik de geest ”fris” en zeker bij het ouder worden is het een uitdaging en oefening om mentaal en fysiek lenig te blijven. In de natuur zijn, wandelen, tuinwerk en met name de Yoga oefeningen dragen daar toe bij en houden me op al deze terreinen fit.
In het secretariaat / huiskamer staat een beeld dat ik geboetseerd heb in de tijd dat we met elkaar een oude dame van 110 jaar dag en nacht hebben verzorgd gedurende 10 jaar. Naast de dagelijkse zorg voor haar, heeft ze voor mij geposeerd alsof ze nooit anders had gedaan. We hebben er toen beiden veel plezier aan beleefd en het beeld is een mooie herinnering aan een bijzondere tijd.
In onze multifunctionele ruimte in het pand hebben we de mogelijkheid om diverse activiteiten te verrichten, zo masseer ik af en toe een vriendin of iemand die wat ontspanning nodig heeft, zoals ook in de tijd bij onze 110 jarige, zij genoot van een massage, waarbij ze zich aan me vasthield terwijl ik haar broze rug licht masseerde. Dit gaf mij voldoening en ook ik vond er ontspanning in, zoals spieren zich door het contact kunnen ontspannen werkt dit ook door in mijzelf.
Klusjes zoals op de foto; schuimrubber pasklaar maken en bijsnijden om spullen in een koffer of doos op te bergen, doeken en/of kussens maken en dergelijke voor het afdekken van hulpmiddelen voor bij de Yoga-lessen. Zo is er altijd genoeg te doen om de ruimtes in het pand te voorzien van de nodige spullen voor alle andere activiteiten die georganiseerd worden in de verschillende ruimtes.
Begin jaren tachtig ben ik begonnen yogalessen te volgen in Utrecht bij verschillende yogadocenten, toen voornamelijk om te leren ontspannen na een moeilijke periode. De Hatha Yoga lessen deden me goed, zowel lichamelijk als mentaal. Na onze verhuizing naar Leusden ben ik op zoek gegaan naar een yogadocent om weer lessen te gaan volgen en zo kwam ik terecht bij Nancy, die aan huis over een ruimte beschikte waar ze les gaf. Doordat Nancy de 6 jarige opleiding voor Yoga leraar bij Om-Shanti ging volgen, merkte ik dat haar lessen veranderden, er kwam meer verdieping en de vraag in mijzelf “dit kan toch niet alles zijn in het leven” zoals ik mijn leven leefde, werd een verlangen om mijzelf beter te leren kennen en werkelijk zin te geven aan het leven, op zoek te gaan naar; waarom ben ik hier en wat is mijn “taak” in dit leven.
Begin jaren 90 ben ik zelf in contact gekomen met Om-Shanti en ging mee naar concerten en lezingen die daar gegeven werden en ik kreeg de gelegenheid om in het laatste jaar van de Yoga Academie de middagen mee te doen met de lessen die Sri Yogi Isha Kripa gaf. Het was alsof ik thuiskwam en zo ben ik door de jaren heen meer betrokken geraakt bij vele bezigheden binnen Om-Shanti, samen leren, samen werken, de integrale Yogaweg volgen die verdieping geeft door het beoefenen van verschillende vormen van de Yoga en door zelfonderzoek te doen, voor mij onlosmakelijk verbonden met de Yogaweg gaan. Ik heb elders nog een Yoga opleiding gevolgd om later nog een paar jaar aan ouderen les te geven, maar mijn hart lag en ligt bij Om-Shanti waar zoveel aangereikt wordt om te ontwikkelen, veranderen en de verbinding met God te vinden, de weg te vinden in de dualistische wereld en mijzelf te leren kennen.
Het zijn jaren met ups en downs, vallen en weer opstaan en ik ben dankbaar voor de mogelijkheid om me te blijven ontwikkelen en leren mee te bewegen met het leven, met de steun van onze leraar en vrienden en zo vertrouwen te krijgen dat alles in het leven zin heeft en niet zomaar gebeurt.
Door de jaren heen heeft bij mij creativiteit, zorg voor de ander en het werk binnen Om-Shanti en het OntmoetingsHuis de Kern een ontwikkeling ondergaan. Het beoefenen van Yoga, het volgen van de lezingen, de studie, en zingevingslessen heeft me meer inzicht gegeven over m’n innerlijke drijfveren, Wat vroeger even snel gedaan moest worden en waarbij klussen en werk als een routine gedaan werden en creativiteit als hobby werd beoefend is door de tijd heen een oefening in bewustwording geworden en het “werk” gebeurt meer vanuit het Hart. Een voor mij blijvende dagelijkse oefening in bewustwording, concentratie en geduld, waarbij m’n “fouten” niet langer als “zondig” worden gezien, maar als momenten van groei en bewustwording. Deze levenshouding brengt rust en regelmatig een glimlach.
Helene
Update: Onze Permanente Bewoonster - December 2021
Als vriendengroep wonen we vanaf 2011 hier in Almere-Hout en vanaf die tijd woon ik met veel plezier op de bovenverdieping van de woning aan de Koekoeklaan. Als permanent aanwezige van het hele pand voel ik me verantwoordelijk voor het schoonhouden van de benedenverdieping en het onderhouden van de tuin. Dat laatste is best wel een klus maar ik doe het met veel plezier en ik hou van bloemen en planten. Het is misschien een cliché maar ik vind het toch altijd weer een wonder hoe planten, waar in de winter eigenlijk niets van overblijft, in het voorjaar weer opkomen en meestal opnieuw bloeien met nog meer bloemen dan het jaar ervoor. Zo zijn de vele rozen hier toch wel het pronkstuk van deze tuin en als ze dan bloeien vanaf het voorjaar tot voorbij de herfst, dan kan ik daar, maar ook velen met mij, intens van genieten.
Behalve het schoon en netjes houden van de benedenverdieping zorg ik ervoor dat de grote (multifunctionele) ruimte juist wordt ingericht, matjes, tafels en/of stoelen, verwarming, verlichting, bevochtiging en beluchting, enz., voordat deze gebruikt gaat worden door onszelf of door mensen van buiten. Tevens zorg ik ook voor de koffie en thee en indien nodig versnaperingen.
Naast dit alles verricht ik waar mogelijk “hand-en-spandiensten” op het moment dat dit nodig is. Dit kan echt van alles zijn zoals bijvoorbeeld het helpen bij allerlei onderhoudsklusjes in en om het huis. Omdat er veel schriftelijk materiaal wordt geproduceerd zowel vanuit de Kern als van de stichting Om-Shanti voor lezingen, bijscholing enz. help ik mee met het corrigeren van teksten, een klusje dat veel aandacht vraagt en me goed leert om te concentreren. Het meehelpen met het in orde maken en zo nodig huis aan huis bezorgen van mailing (bijvoorbeeld de kerstpost) en momenteel het isoleren van de kruipruimte en de leidingen in het stookhok.
Een andere taak die ik heb is het bijhouden van ons uitgebreide fotoarchief dat een periode beslaat van 1980 tot 2021. Gelukkig heb ik een grote passie voor fotografie en het maken van mooie kiekjes zodat er herinneringen blijven aan het verleden dat zo snel voorbij gaat. Ik blijf het bijzonder vinden hoe je mensen en gebeurtenissen uit het verleden kunt “bewaren” en hoe foto’s je een verhaal kunnen vertellen, om daarvan dan ook nog iets moois te maken zoals bijvoorbeeld een fotoboek, dat is iets wat ik graag doe.
Nu lijkt het bovenstaande lijstje slechts een opsomming van wat taken te zijn maar het is veel meer dan dat! Zo is het samen met anderen, met vrienden, ergens aan werken en iets tot stand brengen iets dat ik heel plezierig, dierbaar maar ook leerzaam blijf vinden en waar ik nog altijd heel dankbaar voor ben; dankbaar dat ik het voorrecht heb om onderdeel uit te maken van zo’n vriendengroep. Je helpt elkaar, je leert van elkaar en samen is alles lichter!
Het elkaar een spiegel voorhouden stimuleert me om vastgeroeste patronen in mezelf te herkennen en zo nodig te veranderen. Het is niet altijd leuk om dingen van jezelf terug te zien in die spiegel maar ik denk onmisbaar als je wilt groeien immers, je ziet zelf niet je blinde vlekken.
Verder heb ik vooral de laatste jaren gemerkt dat fysieke bezigheden heel leerzaam kunnen zijn omdat ik hierdoor gedwongen word mijn grenzen te accepteren. Zo ben ik weliswaar “de jongste van het stel” maar ik heb de laatste jaren veel meer last gekregen van mijn lichaam. Ik heb namelijk twee beschadigde polsen waar ik aan geopereerd ben en een hand met problemen en een rug met vervroegde degeneratieverschijnselen, maar door de hele setting hier kan ik gelukkig alle werkzaamheden goed plannen en voldoende pauzes nemen tussen alles wat ik wil doen en op deze manier valt ook te leven met mijn al jarenlang bestaande slaapstoornis. Maar het lichaam is in dit soort situaties een prima raadgever, de kunst is alleen om hier werkelijk naar te luisteren en I’m still learning. Daarnaast hou ik in mijn achterhoofd, de titel van een tuinboek waarover een van ons mij vertelde namelijk “Alles kan Wachten” en dat te bedenken maakt het tuinwerk een stuk relaxter.
Lieske
Tekst wordt nog ingevuld
Het geschenk van Yoga, zoals ik het nu benoem heb ik in eerste instantie niet bewust gezocht, het is me in de schoot geworpen, zo voel ik het, terugkijkend op het grootste deel van mijn leven. Het was niet voor niets, dat ik dit geschenk kreeg. Het heeft de rode draad, het thema van mijn leven verduidelijkt, richting gegeven en nog steeds, tot op de dag van vandaag kan ik door de beoefening van de Yoga in al haar facetten, m’n leven vorm en inhoud geven en de essentie ervan als levenshouding toepassen tot in de kleinste details van m’n wezen. Ik ben nog steeds aan het leren en vooral bewuster te worden van m’n emoties, gedachten, beweegredenen, patronen en keuzes die ik elke dag maak en bovenal van het Wonder dat we het leven noemen.
Het begin van m’n pad... in m’n 7e levensjaar, kwamen de klanken van een oude citer in ons huis, me om onbekende redenen bekend en vertrouwd voor, ik zat er vaak op te spelen, alleen m’n vingers langs de snaren en luisteren naar de klanken ervan, tot ze zachter werden en ophielden. Begin jaren 70 nam ik naast pop-muziek ook Indiase klassieke muziek op met m’n cassette-recorder, gewoon omdat ik het mooi vond en het me aan iets deed herinneren.
M’n moeder gaf me op m’n 14e m’n eerste Yoga boek, wat ik niet onmiddellijk grondig ging lezen omdat het puber-zijn me meevoerde en ik nog te jong en te naïef was om de woorden echt te kunnen verstaan. In een voor ons beiden zeer onstabiele periode kreeg ik het boek van haar en ik heb nooit geweten wat haar redenen waren het mij te geven, maar ik ben haar intens dankbaar, want zij heeft me “onbewust” de weg gewezen.
Als ik er nu in blader, dan lees ik woorden en uitdrukkingen, die inmiddels heel vertrouwd voor me zijn geworden. Het ontroert me te ontdekken, dat ik de woorden nu wel versta en steeds wezenlijker de werkelijke betekenis herken, mede door levenslessen, die ik leerde en nog steeds aan het leren ben.
Op m’n 21ste ging ik Yogalessen volgen in Bussum, waar ik na enige jaren in contact kwam met de Integrale Yoga en Vedanta van Om Shanti, wat me direct aansprak. Onder Integrale Yoga wordt onder andere verstaan; Hatha-Yoga, Karma-Yoga, Bhakti-Yoga, Nada-Yoga, Jnana-Yoga en Raja-Yoga. Zij geven de westerling toegang tot de Yoga-beoefening en filosofie op een wijze die past bij een ieders persoonlijke, fysieke, psychische, sociale, maatschappelijke en religieuze omstandigheden waarbinnen men geplaatst is bij geboorte.
De Hatha-Yoga waar o.a. lichamelijke oefeningen, bewegingen, houdingen en pranayama oefeningen en het bewust worden van alle effecten in alle lagen van je wezen was de eerste vorm waarmee ik in aanraking kwam. Aan de hand van een Yoga-anamnese in de jaren 70 van de vorige eeuw, ontwikkeld binnen Om-Shanti door Yogi Isha Kripa werd een persoonlijk oefenprogramma gemaakt. Ik ervaarde het als zeer heilzaam om de oefeningen te doen. Ze brachten me, door ze regelmatig te “doen”, dat wil zeggen bijna dagelijks, lenigheid en kracht, binnen mijn eigen lichamelijke beperkingen en mogelijkheden en ondersteunden en versoepelden m’n lichaam en met name de scoliose (S-bocht en andere niet juiste krommingen) van m’n wervelkolom, die sinds mijn 16e jaar aan het licht waren gekomen en waarvoor ik diverse therapeutische oefeningen ben gaan doen, waaronder fysiotherapie en mensendieck.
Daarnaast begon ik te merken, dat de uitwerkingen van de oefeningen verder reikten dan alleen m’n fysieke lichaam. Naast dat ik me vitaler begon te voelen, begonnen m’n emoties en geest zich als het ware te “ordenen” en kreeg ik geleidelijk aan meer zicht op mezelf en van de keuzes die ik tot dan toe bewust en onbewust had gemaakt.
In 1988, ik was toen 28, ging ik deelnemen aan de Yoga-Akademie van Om-Shanti, een 6-jarige basis opleiding tot Yoga-leraar en therapeut, waarbinnen veel vakken, zoals bijvoorbeeld wereldgodsdiensten, psychologie, filosofie, de Yoga- en Vedanta leer me stap voor stap antwoorden gaven op vragen, waarvan ik niet het besef had, dat ze in me bestonden, maar die me wel bevestigden in wat ik van “binnen” als Waarheid in me droeg.
Het gaf me meer toegang tot het “begrijpen” hoe alles in elkaar zit en waarom ik hier in dit leven geplaatst ben en wat de zin van alles is, ik wist dat ik op de goede weg zat. Ik zag en ervaarde, dat er een opening kwam in mijn verbinding met “God of de Werkelijkheid”, maar veel breder en zonder de dogma‘s vanuit de stroming welke ik tot dan toe had geleerd op school. Vanaf mijn 17e jaar was die verbinding langzaam aan het verdwijnen, omdat ik het niet was blijven voeden, maar het lag nog wel sluimerend verborgen in m’n hart.
Tijdens en na de Yoga-Academie heb ik met veel plezier een aantal jaren aan kinderen en volwassenen Yoga-les gegeven en jong volwassenen op de middelbare school kennis laten maken met Yoga tijdens hun thema-weken. Ook heb ik individuele Yoga lessen gegeven aan mensen met een lichamelijke beperking of een ernstige ziekte. Doordat ik zelf een beperkt lichaam heb met de scoliose van m’n wervelkolom die gezien mijn leeftijd behoorlijk aan het degenereren is en me samen met fibromyalgie en artrose toenemend belasten, kan ik goed invoelen hoe het voor anderen is om met een beperking en/of in een ouder wordend lichaam te leven.
Zelf moet ik wel dagelijks speciale Hatha-Yoga en fysio-oefeningen doen, samen met kortstondig wandelen, de infra-rood sauna, langdurige ontspanning, enz. Al deze zaken helpen m’n rugafwijking en huidige fysieke beperkingen te kunnen dragen. Hierbij zijn de meer spirituele oefeningen een echte steun bij het aanvaarden van mijn weg door het leven.
Vanuit maatschappelijk oogpunt gezien; ik heb meer dan 40 jaar in de zorg gewerkt en ben dankbaar, dat ik nu voor een deel de mantelzorg voor onze inspirator mag dragen, samen met alle andere mensen van Om Shanti, m’n vrienden waarmee ik leef, hier in deze mooie provincie en prachtige wijk van de stad en de jonge inspirerende omgeving. Dit ervaar ik elke dag weer als een groot geschenk van het Leven en dit geeft me kracht en moed om m’n beperkingen te kunnen accepteren.
Misschien dat we elkaar nog eens ontmoeten tijdens een van onze activiteiten. Tot die tijd hoop ik dat u onze website regelmatig blijft bezoeken om te ontdekken wat er allemaal nog meer wordt gedaan vanuit de Kern.
Bianca
In 1976 verhuisden Bernhard en ik met onze twee kleine kinderen naar Leusden waar ik na een periode van wennen aan m’n nieuwe huis en omgeving Hatha-Yoga lessen ging volgen bij Jos Boer van de Stichting Eckehart. Wat Yoga inhield was voor mij toen nog onbekend, maar door het te doen voelde het steeds vertrouwder en in de loop der tijd werd het me duidelijk dat de oefeningen me goed deden en de wijze waarop mijn lerares de Yoga doorgaf en zij met het leven omging spraken me erg aan, ik kreeg er een warm Hart van.
Na een paar jaar, de kindertjes werden groter en gingen naar school, ontstond er voor mij meer vrije tijd en de vraag wat ga je nu nog verder met je leven doen, een baan zoeken, een studie oppakken, vrijwilligers werk doen, kwam steeds dringender in m’n gedachten, maar een antwoord had ik er niet op, totdat ik hoorde dat er een Yoga-opleiding van de Stichting Eckehart gestart zou worden en aan mij werd gevraagd of ik daaraan wilde deelnemen, ja graag was het antwoord.
In deze opleiding heb ik veel geleerd, niet alleen over de Hatha-Yoga oefeningen maar ook over het Boeddhisme, het beoefenen van Zazen (zitmeditatie) en Kinhin (loopmeditatie), toch sprak me dit niet zo aan en heb ik deze vorm van spiritualiteit verder niet ontwikkeld. Tevens werd het volgen van een cursus sportmassage aangeraden zodat je precies weet hoe het lichaam werkt en welke spieren je bij de oefeningen gebruikt. Na de opleiding heb ik met plezier vele jaren Yoga lesgegeven.
Toch bekroop me steeds een gevoel dat Yoga mij meer kon brengen, maar wie zou me hierbij kunnen helpen, wie kent de Yoga-weg en kan me begeleiden niet alleen door kennis uit boeken aan me door te geven, maar door zelf de Yoga-weg te gaan. Een herinnering aan een lezing over de integrale Yoga en de relevantie voor het dagelijks leven van Gerard van Wijk (Om-Shanti), deed me besluiten contact met hem op te nemen, van binnen wist ik dat hij me verder kon begeleiden.
Het bleek dat er die maand (1988) een 6-jarige Yoga-opleiding zou starten waarbij ik me als laatste mocht aansluiten. In de loop van de opleiding werd me duidelijk dat Yoga veel meer inhield dan ik dacht, het is een levensweg die al duizenden jaren oud is, geen religie wat zo vaak gedacht wordt, maar een weg die door iedereen bewandeld kan worden en ze geeft antwoorden op de essentiële levensvragen.
Na het beëindigen van deze opleiding reisde ik jarenlang per trein twee tot driemaal in de week van Leusden naar Om-Shanti in Bussum om daar les te geven, mee te helpen in het secretariaat, en in de hospice. De 10 jaren van zorg voor een oude dame waren ook heel leerzaam; eigenschappen zoals ongeduld, het soms verwachten van een beetje dankbaarheid, ook de vraag heeft het leven wel zin als iemand niets meer kan en erg lijdt, kwam in me op. Over de dingen die we tegenkwamen bij het verzorgen spraken we met elkaar en gaf Om-Shanti inzicht op basis van de Yoga en Vedanta filosofie dit alles was leerzaam maar soms ook confronterend voor me, maar ook dat is Yoga, jezelf leren kennen in alle lagen van je wezen.
Na ruim 20 jaar ben ik gestopt met lesgeven; het was een tijd waarin ik veel heb geleerd van de mensen die m’n lessen volgden en van de mensen die ik verzorgde. Het volgen van de jaarlijkse bijscholingslessen en lezingen van Om-Shanti brachten en brengen nog steeds een veranderingsproces in mij op gang, vastgeroeste patronen en ideeën, bijvoorbeeld rondom religie, hebben bij mij tijd nodig om te veranderen en echt er gaat nog steeds een andere en veel grotere wereld voor me open.
Zoals bekend wonen de mensen van Om-Shanti nu in het mooie Almere Hout en gelukkig is het reizen niet meer nodig om elkaar te bereiken. Hier hebben we ons werk voortgezet en naast allerlei hand- en spandiensten, corrigeren van schriftelijk materiaal, het meewerken aan de vertaalgroep, het zoeken van foto’s voor de digitale bibliotheek en het vinden en ordenen van de quotes als ondersteuning voor het in kaart brengen van belangrijke Yoga organisaties en Leraren, enz.
klik hier
M’n oude dag, 79 jaar, is nu aangebroken, en het stemt me dankbaar en blij dat ik nog steeds een steentje kan bijdragen aan het werk bij Om-Shanti. De vragen wat is er na de dood, wat gebeurt er dan met mijn Ziel, hoe lang mag ik nog hier zijn en wat kan ik nog doen, komen vaak in me op, de antwoorden hierop kon ik nooit vinden maar heel langzaam in de loop der jaren komen er antwoorden, antwoorden die niet alleen van buiten komen maar ook in de Stilte van mijn Hart. De lezingen en het studiemateriaal zijn hierbij een bron van inspiratie en steun, evenals het delen van elkaars ervaringen op de weg naar Huis.
Nu ik terug kijk op m’n leven ben ik verbaasd hoe snel alles is gegaan en hoe zinvol een oude dag nog kan zijn, daarom zou ik graag willen dat veel meer mensen horen wat de authentieke Yoga en Vedanta weg werkelijk te bieden heeft, want er is nog veel te weinig bekend hoe deze levenshouding je dagelijks leven kan verrijken.
Nancy
Drie vragen hielden me bezig in mijn kindertijd; waarom ben ik hier, wat moet ik doen en vooral hoe kom ik dat te weten. Ik werd als rooms katholiek meisje opgevoed en genoot van de beelden en verhalen waarmee men trachtte duidelijk te maken wat het antwoord op deze vragen was. Na verloop van tijd begon ik me echter ongemakkelijk te voelen in deze benaderingswijze, ik ervoer helemaal geen open houding ten aanzien van vragen die ik had over de pretenties aangaande het ‘Ene Ware Geloof’ en dat maakte dat ik me hiervan steeds meer afwendde.
Ik begon aan de opleiding voor verpleegkundige en alles wat ik daarin leerde boeide me in hoge mate, ik genoot van de kennis die ik opdeed over de bouw en het functioneren van het menselijk lichaam en daarnaast het ontwikkelen van vaardigheden om ernstig zieken te verzorgen, medisch en emotioneel bij te staan. Het was, ondanks de ernst van de situatie in veel gevallen, een tijd waarin ik opbloeide en veel aspecten van het mens-zijn ontdekte, van verbonden zijn met anderen in grote vreugde tot diep verdriet.
Met alles wat ik meemaakte, vooral het zo dicht bij mensen zijn met pijn, verdriet, angst, wanhoop en woede kwamen de vragen uit m’n jeugd weer naar boven, met daarbij; waarom gebeurt dit allemaal? Er moet toch een beter antwoord zijn dan ‘Het is Gods Wil’ de definitie van God zoals ik die had meegekregen was totaal niet toereikend om met dit antwoord genoegen te nemen. Terugkijkend zie ik nu ook dat er zich toen al een opstandigheid en boosheid in mijn karakter had ontwikkeld die ik verbloemde en verstopte achter een clowneske humor en heel hard werken.
Op een dag zag ik drie boeken staan in de Bussumse Boekhandel; Jnana- Raja- Karma- en Bhakti Yoga van Swami Vivekananda. De betekenis van deze woorden waren mij totaal vreemd maar de korte beschrijving van de inhoud intrigeerde me. De inhoud van deze boeken wierp meer licht op de weg naar een antwoord op mijn zoekende vragen. Hier werd iets aangedragen wat me totaal onbekend was maar me toch bekend voorkwam, veel woorden waren abracadabra voor me maar de uitleg van de betekenis die ze hebben in het leven van de mens als deel van een veel groter geheel deden me juichen vanbinnen. Hier was geen sprake van uitsluiting maar van verbinding dat voelde ik direct aan, maar ik begreep het maar ten dele. Eigenlijk waren ze veel te hoog gegrepen voor zoals ik toen was.
Begin jaren 70 verbleef ik met m’n kersverse man in de U.S.A. voor werk en studie en ik ontwikkelde lichamelijke klachten die hem deden vermoeden dat er psychosomatiek in het spel was. Hij raadde me aan om “aan Yoga te gaan doen”. “Doen?” zei ik verwonderd, “wat ik van Yoga weet is dat het een filosofie is”. Terry (m’n man) vertelde toen over zijn ervaringen met Hatha Yoga lessen die hij had gevolgd en dat hij er zoveel baat bij had gehad, veel meer dan van de Heilgymnastiek die hij in zijn jeugd had ondergaan, voor een fysieke aandoening. Alles goed en wel, was mijn antwoord maar ik ga eerst maar eens naar een dokter hier. De klacht was eenvoudig verklaarbaar en werd verholpen met een medicijn kuurtje maar het begrip Hatha Yoga was wel blijven hangen en zo ben ik hiermee in aanraking gekomen.
Het principe van de lessen was; de lerares deed de oefeningen voor en wij deden haar na zo goed als we konden. Gewoonlijk werd de les afgesloten met enige tijd op je hoofd staan. Dat ik de lerares als enige daarin volgde, verbaasde mij niet want sinds mijn kindertijd was dat iets wat ik regelmatig deed, het verbaasde overigens de andere cursisten wel want niemand was daartoe in staat. Toch vond de lerares het noodzakelijk dat ze het elke week weer voordeed. Ik deed de oefeningen die ik leerde dagelijks thuis in ons een-kamer-appartementje en ervoer ze als weldadig.
Eenmaal terug in Nederland hebben Terry en ik nog vele jaren samen Yoga klassen gevolgd. Op de een of andere manier had ik wel een soort ‘talent’ voor deze vorm van lichaamsbeweging en werd dat ook opgepakt door de diverse Yoga leraren waarmee ik in contact kwam, dikwijls werd me gevraagd hun les een tijdje waar te nemen, hetgeen ik ook deed, niet gehinderd door enig besef van gebrek aan kennis denk ik nu achteraf.
Ondanks dat ik (dikwijls samen met Terry) lezingen volgde bij Rama Polderman, Vimala Thakar en anderen, ging het toch knagen. Ik volgde daarom twee Yoga leraren opleidingen waar ik van alles leerde maar me vooral bewust werd van de grote hiaten in de aangedragen theorie en praktijk in relatie tot wat ik vanuit de allereerste kennismaking (de drie boeken) vermoedde waar het naar toe zou moeten leiden, wijsheid en handelen met elkaar in verbinding brengen en met het Bewust worden van een Universeel Principe dat aangeduid kan worden met het raadselwoord God.
Eind jaren tachtig vond ik een schrijven (foldertje in de natuurwinkel) van stichting Om-Shanti waarin uitleg werd gegeven over wat de beoefening van Yoga zou kunnen betekenen hier in de westerse cultuur en dat was mijn Eureka Moment: lichaam, geest, hart en ziel met elkaar verbinden en persoonlijk de weg gaan naar innerlijke harmonie en vrede vinden in de loop der dingen en ontdekken dat ”God” toch bestaat. Maar dan anders dan me was ingeprent in mijn jeugd en wat ik er zelf tot nog toe van had gemaakt. En dat alles op een heel praktische, grondige en wetenschappelijk onderbouwde manier.
Ik heb de 6-jarige Om-Shanti Integrale Yogaleraren Opleiding gevolgd, waarin Hatha Yoga slechts een onderdeel van een veel groter geheel is, de andere vormen, Jnana- Raja- Karma- Bhakti Yoga en nog veel meer maakten deel uit van een uitgebreide studie van de achterliggende filosofie, maar bovenal persoonlijke toepassing in mijn dagelijks leven. Uitgebreid stilstaan bij m’n innerlijke processen, psychologie en filosofie in de breedste zin van het woord, op zoek naar zelfkennis, m’n ware drijfveren, onderkennen van m’n zwakke plekken en de donkere kanten, enzovoort. Bovendien, het besef dat deze kennis al duizenden en duizenden jaren bestaat, is iets waar ik nog steeds van onder de indruk ben. Ik kan hier een opsomming geven van de vele klassieke Yoga en Vedanta werken waar ik sindsdien kennis van genomen heb maar daarvoor kunt u beter zelf een kijkje komen nemen in onze digitale of fysieke bibliotheek of op deze website waar steeds meer materiaal zal worden geplaatst.
Ik voel me nu (inmiddels 74 jaar) pas echt op Weg, een weg die ik zocht en die werkelijk bij me past, waar ik alles wat ik meegemaakt had en wat ik al geleerd had en me praktisch eigen had gemaakt een plaats kon geven, een weg die niets en niemand uitsluit. Ik leerde ook om op een heel andere manier naar mensen (en dus ook mezelf) te kijken, Yoga anamnese af te nemen en mensen te begeleiden op lichamelijk en geestelijk vlak. Vaak ging ik met iemand mee naar de dokter of het ziekenhuis om te helpen duiden wat er gaande was en mee te luisteren met wat er uitgelegd werd, daarbij was m’n medische achtergrond een grote hulp.
Ik wil hier wel aangeven dat het een lang en intiem proces is om te komen bij het bewust worden van de “gebieden” waarover ik (aanvankelijk) in de drie boeken las, maar ook in de overige werken die me aangereikt werden. Ook het fysiek welzijn is niet af te dwingen want vroeg of laat loopt iedereen tegen onvermijdelijk ongemak en tegenwind aan en de vraag is hoe daar dan mee om te gaan. Een innerlijk bewustwordingsproces dat leidt tot echte innerlijke verandering vraagt persoonlijke begeleiding van iemand (een Leraar) die de weg kent omdat ie ‘m zelf gegaan is of gaat. Het toelaten van een dergelijke begeleiding is op zichzelf al een uitdaging, het is bij tijden zeer confronterend en kan soms ook pijnlijk zijn.
Soms zijn de confrontaties direct, dan weer indirect, soms dichtbij dan weer op afstand en bij tijden lijkt de afstand zo groot dat ik me daarin verloren en eenzaam voel, maar later begrijp dat het op mezelf zijn met datgene wat ik niet wilde of kon zien heel verhelderend is geweest en een stimulans om nu nog eens te onderzoeken wat er ten grondslag ligt aan de zelfbenoemde narigheid.
Het is een uitdaging om de processen die ten grondslag liggen aan het veranderen van gedachten- en gedragspatronen, van neigingen in het karakter (vooral de “niet zo leuke” die we gewoonlijk verstoppen achter ons masker) te analyseren en vervolgens tot verandering te willen komen. De vraag te beantwoorden: waar wil ik me liever niet van bewust worden? Het is een weg van vallen en opstaan, maar net als met leren fietsen is me duidelijk dat van steeds weer opstaan de vaardigheid en de innerlijke kracht, die zoete zalige draagkracht, toeneemt.
Met veel plezier en enthousiasme geef ik Hatha Yoga lessen binnen de activiteiten van de stichting Om-Shanti in ons OntmoetingsHuis en mag ik mensen begeleiden als onderdeel van het persoonlijke Sadhana of Leef programma. Ook in de pre-corona tijd heb ik wekelijks de Hatha Yoga-lessen verzorgd in ons pand op Koekoeklaan 2 voor mijn Vriendengroep hier in Almere Hout waarbij verscheidene buurtgenoten zich aansloten. Wellicht dat we over enige tijd weer een vorm vinden waarin dat weer opgepakt kan worden.
Studeren en praktisch bezig zijn is nog steeds een gouden combinatie voor mij, mijn positie binnen Om-Shanti en OntmoetingsHuis de Kern is in principe multi-functioneel, variërend van samen uitzoeken wat precies de betekenis is van een bepaald woord of uitdrukking, het geven van Hatha Yoga les, het aanharken van een tuin, het graven van een gat, het onderhouden van de content op onze website, of samen met iemand onderzoeken wat er (nog meer) gedaan kan worden aan de lichamelijke ongemakken en/of beperkingen,
Officieel duurde deze opleiding dus 6 jaar maar feitelijk is het leren en verdiepen nog steeds gaande, met de uitgebreide Om-Shanti bibliotheken als inspiratiebron en de duizenden jaren van kennis en wijsheid die daaraan ten grondslag ligt en natuurlijk met een dagelijkse ondersteuning van onze initiator.
Wat ook belangrijk is dat er dingen Afgeleerd moeten worden en dat blijkt veel lastiger dan Aanleren met name als het gaat om het overwinnen van donkere kanten in mijn karakter, het samen met (buurt) reisgenoten de inzichten en ervaringen uitwisselen in het praktisch bezig zijn, het spiegelen aan elkaar en met vertrouwen elkaar steunen is iets wat ik ervaar als een geschenk en ik sta soms versteld van de wonderbaarlijke, verrassende en liefdevolle verbindingen die er met het samen leven ontstaan, ook in “zware” tijden. Open staan en de (o zo bekende maar lastige) weerstand overwinnen is niet langer een strijd maar meer “een mogelijkheid” een keuze waar ik me vaker gewoon van bewust ben, iets dat er bij hoort, niets meer dan dat.
Ik heb uiteindelijk beter leren luisteren naar het Leven en de dieper liggende boodschap in het ombuigen van m’n lastige karaktertrekken naar een meer ontspannen levensinstelling en de waardering voor het wonder van het leven leren aanvaarden. De studie afgewisseld met bijvoorbeeld het aanharken van de tuin laat me de gelaagdheid van het mens zijn ontdekken en beleven, ik ervaar het als een geweldige reis, sleutelwoorden van deze reis zijn: verleden - strijd - rancune - weerstand - verwerken - veranderen - bijdraaien - geduld - verruimen - verwonderen - flexibiliteit - overwinnen - loslaten - verzoening. Het is eigenlijk allemaal te groots en teveel voor woorden en daarom tot slot, ik vind er bemoediging, blijdschap en rust in.
Ria
Als je de 80 voorbij bent is het tijd om terug te kijken en te reflecteren over het leven dat achter je ligt. Ik deel hier graag mijn inzichten en ervaringen hoe deze tot nu toe zijn geweest in mijn zoektocht door alle verschillende benaderingen van de Yoga, terwijl er toch maar één Waarheid kan bestaan. Er zijn zoveel verschillende wegen die leiden naar, wat gezegd wordt, die ene Waarheid. Eigenlijk vind ik het best lastig om hierover te schrijven en te benoemen dat wat nog niet volledig duidelijk is, maar door de jaren heen zijn veel zaken inmiddels al wel duidelijk geworden.
Yogaland, u zult misschien wel denken: hoezo, zijn er dan meerdere Yoga benaderingen, verschillende Yoga wegen? Voor mij was en is het in elk geval een lange en fascinerende weg en laat ik maar beginnen bij hoe deze weg bij mij begon. Het begon eigenlijk al toen ik nog kind was met een moeder en grootmoeder, die over Yoga en een Yogi in de bergen van de Himalaya’s in India spraken, waar zij jaren woonden, die op zijn dikke vlechten, opgerold tot een kussentje zat. Ik vond zijn naam en foto in een boek van Evan Wentz, gezien zijn krullende haar en zulke lange vlechten, moet hij zeer oud geweest zijn. Hij leefde, ja echt, in een grot in de bergen. Ook herinner ik me de stralende ogen van zowel mijn grootmoeder als mijn moeder, wanneer zij over deze Guru spraken.
In India wordt het woord Guru gebruikt en het betekent Leraar, vaak spiritueel Leraar; in het Westen is dit woord nogal beladen geraakt. Spannende en intrigerende verhalen, die me ook op de een of andere manier raakten en toen ontstond eigenlijk al het zoeken naar “iets”, een soort verlangen naar wat ik toen nog niet goed begreep. Toen ik iets ouder was las ik veel boeken over spiritualiteit, over filosofie van o.a. Paul Brunton en Ramana Maharshi en herkende ik dat “mijn zoeken”, dat verlangen, eigenlijk een existentieel gegeven is, wat iedereen wel kent als hij zoekende is.
Jaren later, mijn kinderen waren nog klein, heb ik op aanraden van mijn moeder me opgegeven bij een van de twee toen bestaande Yoga opleidingen in Nederland om Yogadocent te worden, namelijk bij de Stichting Yoga en Vedanta, geleid en opgericht door Rama Polderman, die ook arts was. De opleiding bevatte verschillende vakken, zoals Hatha Yoga, Filosofie, Anatomie, Fysiologie, Pathologie. Er lag veel nadruk op de medische vakken en op de Hatha Yoga (de fysieke en energetische oefeningen) en de Filosofie, waaronder Vedanta.
We maakten kennis met de ontstaansgeschiedenis van de Yoga, die vele duizenden jaren oud is, met o.a. de Bhagavad Gita, de Yoga Sutra’s van Patanjali en andere geschriften; interessant, zoals elke echte geschiedenisles interessant is. Er waren veel verhalen over de verschillende “goden” en ook over alle onderverdelingen van de Yoga, zoals de Hatha Yoga, de Bhakti Yoga, de Karma Yoga, de Jnana Yoga en de Raja Yoga. Het was een kennisnemen van deze vormen van Yoga, het goed uit je hoofd leren wat de kenmerken zijn, want het betrof een examenvak; eigenlijk was de tijd te kort om enig wezenlijk inzicht te krijgen in bijvoorbeeld de Bhagavad Gita, die ik na jaren pas werkelijk heb leren waarderen als een leidraad voor het leven, zowel in ethisch als spiritueel opzicht.
Het onderdeel over alle goden vond ik best verwarrend wat begrijpelijk is wanneer je bent opgevoed met slechts één god. Pas veel en veel later hoorde en begreep ik dat al die goden staan voor een bepaald aspect van die ene God. Dat besef zorgde ervoor, dat ik met andere ogen kon kijken naar het Hindoeïsme.
De docent filosofie Wolter Keers, was zelf erg gericht op de Jnana Yoga, waartoe de Advaita Vedanta behoort, hij ging daar zo diep op in dat wij studenten dachten dat dát dus de Vedanta was. Na mijn opleiding heb ik jarenlang gespreksgroepen en lezingen van hem gevolgd, omdat ik echt wilde begrijpen wie ik in wezen was, wat het doel van het leven was en wie of wat God was. Zijn uitleg van de Advaita Vedanta was voor mij moeilijk om te bevatten, deze nogal intellectuele benadering wordt wel de non-dualistische leer of de Directe Weg genoemd. Directe weg, omdat deze weg naar zelfinzicht niet via de gebruikelijke “omweg” van zuivering van het ego gaat. Volgens deze benadering is het gaan van de dualistische weg overbodig en zelfs onjuist, omdat deze impliciet het ego erkent. Non-dualiteit, niet twee zijn, houdt in dat er naast het Ik geen ander kan bestaan, dus ook geen God. Alles, de hele wereld verschijnt in mij, alleen het Ik bestaat en verder berust alles op illusie. Ik kon dit totaal niet vatten.
Ik raakte helemaal wanhopig omdat ik het maar niet begreep en kwam in contact met Jean Klein, die jaarlijks twee seminars van een week gaf, waar ik jarenlang graag naar toe ging. Deze vorm c.q. benadering van de Hatha Yoga wordt de Kashmir Yoga genoemd, omdat de oorsprong ervan blijkbaar in Kashmir ligt, waar Jean Klein zelf zijn scholing ontving. Hij was van Tsjechische afkomst, arts, musicoloog en had grote kennis van de Advaita Vedanta en gaf de Hatha Yoga op een uiterst subtiele wijze; namelijk de beoefening van de houdingen of Asana’s deed je vanuit het z.g. energielichaam en dit was totaal nieuw voor me. Uiteraard onderbouwde hij deze wijze van bewegen vanuit zijn kennis van de Advaita Vedanta. Het gevolg van het op die manier in een houding gaan, was een ervaring van vrijwel gewichtloos zijn en het gevoel, dat je met je lichaam een werd met de ruimte om je heen, je was het energielichaam en vaag was er de gewaarwording van het fysieke lichaam; dit werd zeker soepeler en de energie vloeide, dat was duidelijk. In die tijd ben ik ook zelf les gaan geven volgens de Kashmir Yoga, zeker tot vreugde van mijn leerlingen, maar ik besefte, dat ik niet meer te bieden had, want mijn vragen omtrent de zin van ons bestaan, over het wel of niet bestaan van God, kon ik nog steeds niet beantwoorden en dus besloot ik verder te zoeken..
Daar ik ervan overtuigd was dat de Advaita Vedanta het antwoord op al mijn vragen moest bevatten, ging ik naar de bekende Advaita Vedanta leraar in India: Sri Nisargadatta Maharaj in Bombay. Ik was zeer onder de indruk van India en ook van Sri Nisargadatta, een wijze, die zijn gesprekken hield in een piepklein, boven aan de straatkant gelegen kamertje tegenover een publiek urinoir, dat vreselijk stonk, maar talloze wierookstokjes geurden de stank enigszins weg; bovendien was het onvoorstelbaar lawaaierig van verkeer, schreeuwende mensen, muziek, toeterende auto’s enz. En toch, voor mij was er alleen die kleine, toen al doodzieke man en ik was me van al die herrie en stank niet meer bewust. Nog nooit had ik zo’n diepe stilte in mezelf ervaren in de meditatie die steeds vooraf ging aan de gesprekken. Hij onderwees de Advaita Vedanta op een bijzonder scherpe wijze, weliswaar in het Tamil, maar met uitstekende engelse vertaling erbij en daar gebeurde echt wel iets, maar ondanks het tijdelijk stilstaan van mijn denken, vond ik toch niet een bevredigend antwoord. Ik wilde zo graag gelukkig zijn en blijven en dat was nog steeds niet zo, integendeel er waren nog steeds zo veel vragen en onzekerheden en bovenal verwarring over de betekenis van het leven en de dood.
Terug in Nederland bezocht ik veel opleidingen in binnen- en buitenland daar ik een functie als secretaris van de Vereniging van Yogaleerkrachten Nederland (VvYN) op me had genomen en in die functie de voorzitter vergezelde bij de gesprekken met de opleiders omtrent de inhoud en kwaliteit van hun opleiding.
Wat me vooral opviel bij al die ontmoetingen was dat Yoga vrijwel alleen leek te gaan om het gezond en vitaal houden van het fysieke lichaam en dat er nauwelijks sprake was van enige verdieping. Uitzonderingen daargelaten, dat zeker. Ik herinner me een mooi voorbeeld tijdens het jaarlijkse Internationale Yoga Congres in Zinal, Zwitserland, waar Yoga opleidingen uit de hele wereld waren vertegenwoordigd. Waar, in tegenstelling tot de meest intellectuele lezingen over Yoga en de aan Yoga gerelateerde, vaak nieuwe medische inzichten, die zeker erg belangrijk zijn, er ook een eenvoudige Indiase vrouw was, gekleed in een sari, zittend in een hoekje van de zaal, in haar armen een tanpura, zacht zingend ... haar liefdevolle blik is me altijd bijgebleven, maar in die tijd was ik te geïmponeerd door alle aanwezige prominenten en wat er verder gebeurde en ik ging aan haar voorbij.
En toen .... Ik werd op het secretariaat van de VvYN gebeld door een voor mij onbekende opleider van een Yogacentrum in Bussum. Er volgden een aantal telefoongesprekken, waar ik in toenemende mate geïntrigeerd raakte vanwege de inhoud van deze gesprekken. Ik was sprakeloos, deze vragen had nog niemand me ooit gesteld en nog nooit had ik in mezelf zo’n zelf confrontatie ervaren, nog nooit was ik zo in de war geweest en ondanks die verwarring was het alsof mijn hart een sprongetje maakte van blijdschap en ik wist met absolute zekerheid dat waar deze onbekende meneer over sprak weleens de weg zou kunnen zijn, nl de weg naar mezelf. Niet in theorie, maar wezenlijk. Ook mijn leerlingen waren getuige van een totale ommekeer, want ik meldde al gauw dat ik er niet zeker meer van was dat ik hun op de juiste wijze lesgaf, dat ik zelf weer leerling was geworden. De lessen veranderden en na een tijd ben ik gestopt met mijn toch grote praktijk in Breda om echt opnieuw leerling te worden en de bijscholing in Bussum te volgen in de Integrale Yoga en Vedanta van de Stichting Om Shanti, nu werd ik pas echt een leerling van het leven
U zult zich misschien wel afvragen wat nou het wezenlijke verschil is met alles wat ik tot dan toe had meegemaakt? Ik zal het proberen uit te leggen, misschien ook voor degene, die net zoals ik zo de weg kwijt was in het grote Yogaland en vooral verdwaald in de Advaita Vedanta, zoals deze in Nederland bekend is geworden. Gaandeweg mijn nu meer dan 30 jarige studie bij Om Shanti ben ik gaan inzien dat men de Advaita Vedanta pas moet gaan lezen, bestuderen, wanneer je je totaal hebt verdiept in de hele Vedanta. Niet alleen door lessen te volgen, boeken en de authentieke geschriften te lezen, maar door het hele proces aan te gaan, zoals dit al duizenden jaren geleden beschreven is door oude rishis en Yogis. Een weg, waar je wellicht iemand ontmoet, die vanuit zijn eigen gaan van de weg, je de lessen geeft die nodig zijn om tot zelfconfrontatie en vervolgens tot zelfinzicht te komen. Wij zijn als westerlingen veel te intellectueel ingesteld en beseffen niet dat we hierdoor zeer beperkt zijn geworden in andere niveau’s van ons wezen. De door oude rishis uitgestippelde weg omvat o.a. de Bhakti Yoga, waarin we weer in contact leren te komen met overgave, nederigheid, gebed en waar je ontdekt dat er een weten in je Hart is, dat dieper gaat dan je hoofd kan vermoeden. Natuurlijk kun je lezen over wat Bhakti Yoga betekent, maar het gaat erom dat het je Hart moet raken, want dan pas wordt het verlangen om je hoofd te buigen, het accepteren wat je niet kunt begrijpen, de overgave, actief in je waardoor er iets gebeurt wat nooit kan gebeuren wanneer je alleen maar ergens over leest of bestudeert.
Om dit proces aan te gaan, besloot ik om mijn huis in Breda te verkopen en mijn intrek te nemen in het pand in Bussum, waar Om Shanti was gehuisvest, samen met de mensen, die ik als mijn vrienden ben gaan zien. Zo kon ik deelnemen aan alle activiteiten die zich voordeden in het pand, dat nog steeds werd verbouwd. Elke activiteit, of dat nu stofzuigen, grasmaaien, schilderen van muren en deuren, slopen van muren, bergen zand verplaatsen van de ene plek naar de andere ... en weer terug, tot aan het plakken van postzegels op de stapels te versturen Kerstkaarten, bood de mogelijkheid tot het je bewust worden van wat je deed en vooral met welke innerlijke houding je dit deed. Dankzij de begeleiding leerde ik steeds meer me te richten op deze innerlijke houding en dat leerproces was niet altijd gemakkelijk. Vaak werd ik geconfronteerd met opstandigheid en mijn eigenwijsheid speelde me parten en even regelmatig nam ik de benen, omdat ik de confrontatie niet meer aan kon. Het leek erop dat ik het niet eens was met het leven, maar na een lange tijd begreep ik dat het louter een confrontatie met mezelf was, met mijn eigen blinde vlekken en om dat te doorbreken was er tijd nodig en dit is vast nog niet afgelopen!
Het was steeds weer opnieuw beginnen en opeens was er een moment - ik was gewoon boodschappen aan het doen - dat ik merkte dat er een gefocust zijn in mezelf was terwijl ik zocht naar de juiste boodschap. En ook wist ik dat dit een belangrijk moment was. Het lukte niet altijd, maar gaandeweg leerde ik om hiernaar te blijven zoeken. Dit onderdeel van de Yoga wordt ook wel Karma Yoga genoemd, het verrichten van de handeling, zonder de vruchten van de handeling te willen plukken. Dit wordt ook als een belangrijk deel van de Integrale Yoga gezien. Wat ikzelf erg mooi vind en wat me het meest helpt is de versmelting van de Karma Yoga met de Bhakti Yoga, dus het handelen (het leven) vanuit overgave en gebed.
Voor mij werd dit de essentie van de Integrale benadering; de Indiase arts en guru Sri Swami Sivananda heeft dit in vele boeken prachtig beschreven, ze zijn heel inspirerend en vormen mede de basis van de Stichting Om Shanti, en de inspirator is als een “wegwijzer”. De Integrale Yoga van Om-Shanti neemt je stap voor stap mee in een ervaren, een weten door dit altijd te toetsen dus zeker niet alleen door te geloven. En dat is precies wat ik tot dan toe heb gemist: de eigen ervaring, een weten, niet met je hoofd, maar met je Hart en dat is wat de Integrale Yoga en Vedanta brengt, in tegenstelling tot de vorm waarin je je alleen moet verdiepen in de nondualistische methode die beweert dat alleen deze kan leiden tot zelfinzicht. De Integrale Yoga van Om-Shanti en de persoonlijke begeleiding geven je handvaten om jezelf te leren doorgronden via zelfreflectie, meditatie, contemplatie en een bewuste interactie met anderen.
En toch ... nu ben ik opnieuw aan het ontdekken wat diezelfde Advaita Vedanta, die toch het sluitstuk is van de Vedanta, werkelijk betekent. Maar nu vanuit een totaal ander perspectief, een veel meer omvattend perspectief. Nu is er geen wanhoop omdat ik het maar niet kan begrijpen, maar een blijdschap, omdat iets in me, is het mijn Hart? het eens zal begrijpen en ik nu al een vermoeden heb.
Cilia
Onze Krasse Knarren
Update: november 2021
De vriendengroep, die samen de basis vormt van stichting OntmoetingsHuis de Kern en stichting Om-Shanti, heeft ruim 15 jaar geleden besloten om hun oude dag “gezamenlijk” door te brengen. Dit kwam o.a. doordat we vrijwel allemaal werkzaam waren in de gezondheidszorg en zagen hoe eenzaam de oude dag kan zijn als je deze alleen vorm moet geven. Dit is met name versterkt doordat de overheid een beleid heeft geïnitieerd waarbij het goed zou zijn als mensen zo lang mogelijk thuis zouden blijven wonen. Daarom zijn we met elkaar in Almere-Hout gaan wonen.
Inmiddels heeft de vriendengroep twee 80-jarigen in haar midden die nog steeds volop meedraaien met alle activiteiten van OntmoetingsHuis de Kern met als uitgangspunt de zorg voor anderen en voor elkaar en de zorg voor de omgeving. Ze nemen deel aan of leiden diverse werkgroepen en schuwen ook nog steeds het fysieke werk niet, aangezien dit heel gezond is. Het is een wonder hen zo vitaal bezig te zien omdat we ook 80 - 100 jarigen begeleiden in de omgang met de onvermijdelijke achteruitgang, beperkingen, klachten, kwalen en chronische ziektes.
In het algemeen laat dit ons zien dat zorg voor mensen, voor elkaar en de omgeving de mens goed doet, in tegenstelling tot een belangrijk kenmerk van de huidige tijdgeest. We zien helaas dat oudere mensen ondanks hun wijsheid en ervaring veel te weinig nog worden betrokken bij het in stand houden van de cohesie en harmonie in de samenleving. We kunnen ons niet aan de indruk onttrekken dat de vitaliteit en de opgewektheid van onze tachtigjarigen mede het gevolg is van hun Yoga- en meditatiebeoefening en studie.
Een extra dimensie van hun ouderdom is dat zij regelmatig andere ouderen en jongeren inspireren tot het ontdekken van wat hun eigenheid (swadharma) moet zijn in dit leven, evenals het vinden van antwoorden op de belangrijke zingevingsvragen. Hierdoor blijven ze midden in het leven staan met beide voeten op de grond en worden ze herkend als mensen die iets te vertellen hebben of waar je met je vragen en zorgen terecht kunt.
In vele andere culturen in de wereld gaat men heel anders om met ouderdom. Daar is men geen kostenpost, daar is geen ergernis over de soms aanwezige fysieke beperkingen of enige traagheid van de geest, maar beseft men vaak dat deze medemensen bewust leven en een bron van wijsheid, beproeving enz. zijn. Dit alles in tegenstelling tot hoe de Nederlandse cultuur omgaat met haar ouderen.
Er zijn gelukkig allerlei initiatieven in den lande die tegemoet komen aan een betere integratie van de verschillende generaties. Waar mogelijk bieden we ondersteuning en inspiratie voor dit soort initiatieven.
2022
We zijn individuen die soms ook een “groep” vormen en waarvan een aantal mensen elkaar al meer dan 42 jaar kent; meestal via vriendschappen, werkrelaties, studie, levensbeschouwelijke en/of maatschappelijke activiteiten.
De stichting OntmoetingsHuis de Kern is gevestigd in Almere Hout en bestaat momenteel uit ongeveer 25 personen en men is vrijwel allemaal ook hier woonachtig. De meesten hebben een ruime ervaring op het gebied van de (geestelijke) gezondheidszorg en (ouderen) hulpverlening, duurzaam wonen, vertalen, het leiden van stichtingen en organisaties, het runnen van een Yoga- Vedanta- en meditatiecentrum, psychologische en spirituele begeleiding en als beleidsontwikkelaar. Wat ons verbindt en enthousiasmeert is onze, zich nog steeds ontwikkelende visie op de mens en wat men de Werkelijkheid noemt. Door samen te werken en door regelmatig (gezamenlijk) Stil te zijn en er te zijn voor elkaar als medemens van Hart tot Hart, in “goede en slechte” tijden, ongeacht de praktische gevolgen van deze keuze.
De Stichting OntmoetingsHuis de Kern is een non-profit organisatie en heeft dus geen winstoogmerk. Wel vragen we een kleine vergoeding voor gemaakte kosten voor koffie, thee en een kleine bijdrage voor het gebruik van onze ruimtes (voor verwarming, elektra, enz.). Onze inkomsten zijn afkomstig van giften en een ondersteuning door de Stichting Om-Shanti.
Ondanks dat we oorspronkelijk uit verschillende religieuze, spirituele of humanistische stromingen komen, ontmoeten we elkaar telkens weer rondom de meest wezenlijke vragen des levens en het gezamenlijk en vooral ook praktisch vormgeven van onze idealen. Hierdoor is er altijd een dragende en gemeenschappelijke energie, waardoor we elkaar steeds beter (her)kennen, kunnen corrigeren, steunen, voeden en stimuleren.
Verantwoordelijkheid nemen, wederzijds respect tastbaar maken en de verbondenheid met een groter geheel, zijn begrippen van waaruit we als “open groep” denken en handelen. We zijn mensen die gesteld zijn op onze privacy en tegelijkertijd actief willen participeren in de omgeving waar we wonen en de samenleving in z'n algemeenheid, waar dit gewenst is en/of waar onze aanwezigheid een verschil maakt en een stimulans is voor anderen om meer zicht en greep te krijgen op het uiterlijke en innerlijke leven. Een ogenschijnlijke tegenstrijdigheid die in de dagelijkse praktijk toch niet zo vreemd is, als het in eerste instantie lijkt.
De groep is open van karakter en vormt zich daar, waar we leven, dus samen met de mensen uit de omgeving, buurt of wijk. Hierdoor is er een natuurlijke verbondenheid met de medemens en trachten we zoveel mogelijk rekening te houden met elkaars unieke eigenheid. De groep kent geen lidmaatschap; iedereen is welkom om bijvoorbeeld mee te werken, interne activiteiten te volgen en waar wenselijk of nodig belangrijke gebeurtenissen en/of emoties te delen. We geloven in een regelmatige “vernieuwing en/of uitbreiding”, doordat mensen gaan participeren en met hun inbreng de ontwikkeling van het OntmoetingsHuis de Kern ondersteunen en stimuleren.
We hebben geen vastomlijnd idee over de grootte van de groep, dus u bent van harte welkom om te onderzoeken of we elkaar iets te bieden hebben. De leeftijd varieert momenteel van 35 tot 80 jaar, maar we zouden het fijn vinden als ook nog wat jongere mensen gaan deelnemen, dus kom gerust eens langs.
De stichting OntmoetingsHuis de Kern in Almere Hout kenmerkt zich meer specifiek door onderwerpen als: zorg voor elkaar, duurzaamheid, maatschappelijke betrokkenheid, vrijwilligerswerk, spiritualiteit, Yoga en meditatie, visie- en beleidsontwikkeling, muziek, klussen en tuinieren. Maar ook het met elkaar delen van lief en leed en indien nodig de glimlach zijn voor de ander. Regelmatig delen we een aantal van deze activiteiten met elkaar in het pand aan de Koekoeklaan 2 in Almere Hout. Voor meer info over de inhoud van hetgeen we delen klik hier
We worden op een inhoudelijke aantal onderwerpen indien nodig ondersteund door de stichting Om-Shanti, voor meer informatie over deze stichting en hun activiteiten. klik hier
Website Overzicht: klik hier Boven: klik hier Home: klik hier
